Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1896, Blaðsíða 24

18—
Almíimiks reikninti vorn liöfnm vjer nú ekki
fengið frá Fora-Gnkkjnm, he'dnr t'rá Hómve'jum,
en llómverjar voru ekki nærri því eins fróðir í
Jiessari grein eins og Grikkir, lítur út fyrir. Vjer
skulum bá athuga, hvernig tímareikningurinn
rómverski smátt og smátttók frnmförum.
Upphaflega höfðu Iíómverjar tunglið fyrir
leiðarvísi í tímareikningi sínum. Rómúlus kon-
ungur ákvað — rjett af handahóli—, að lengd árs-
ius væri S04 dagar. Skipti liann svo árinu í tíu
mánuði, og skyldi árið byrja með mnrzmánuði.
Núma konungr f«nn, að |>etta var mjög fjarri
iened sólar árstns, og að árstíðirnar þarnf leiðandi
yrði enganveginn um, sama leyti á hverju ári.
Hann tók Jiá það til bragðs. að bæta við tveim
mánuðum: janúar og febrúar. Janúar tiætti liann
i framan við ár Rómúlusar, en teb'úaf nptan við
það. Seinna, 452 árum fyrir Krists læðimr, var
sú breyting gerð á þ ssn, að febrúar-tnánuðtir var
setlur á panu stað, sem liann nú er á, milli janúars
og marz. Eptir því, sem Núma konungur kvað á,
var árið 354 dagar; en menn voru kreddnmenn á
þeim dögum í meira iagi, og ein kreddan var sú,
að jöfn tala væri ógælutala, og þóiti ráðlegast að
láta fjölda daganna í árinn vera oddatölu. i>á
viy bætt einum deg' við árslengdina. Þannig urðu
355 dagar i árinu.
Alenn vissu þó, að með þessu varð á'ið enn of
stut.t. Núma ákvað því, að annaðhvort ár skylili
skotið inn e;num mánuði milli liiiiua tvegaja síð-
ust.u diura í febrúar, og sky di bessi innsko'smán-
nður til skiptis vera 22 og 23 dagar að leniul Enn
þtirfti i>ó mikillar l»gfæringar 'ið, þvi eptir þes-m
varð árslengdin SíiCb; (lagar eða einum degi um
of. Úi þessu skyldi loksins bæta með bví að sleppa
innskotsmánuðinum tuttngasta og fjórða bve’tár.
Hefði þessu verið fylgt, myudi tímareikningnum
ekki hafa munið miklu fra liinu sanna; en
það vnr ekki gert, og liinn mesti riurlininir komst
á. Hinum heiðnti prestum var falið á hemliir að
sjá um tímareikninginn, og (>á komst riiL'liugurinn
á; ætla sumir, að tímsireikningiirinn lnti skekkzt
fyrir fáfræði eða skeytingajieysi þeirra, en liitt er
fulitéins senniiegt, að þeir liati af ásetturáí‘i kom-
ið skekkjunni á, af pólitiskum eða öðrum ástæð-
um. En hvernigsem þvi vítur nú við, þá vartíma-