Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1896, Blaðsíða 25

—19—
rpikningurinn orðinn svo geggjaður, þegar Július
Sesar tók til að rannsaka almanakið rómverska,
að vetrarmánuðirnir voru komnir aptur á liaustið
og haustmánuðirnir aptur á mitt sumar.
Sesar tók sig bá til og fjekk stjörnufræðing
einn að nafni Sósigenes ril að laga aimanakið og
koma á'tímareikningi þeim, er síðrn var kenndur
við Sesar og nefndr hinn júlíanski. Tunglárið
var nú hætt við og þá um leið við innskotsmánaða-
reikninginn. Sesar mælt.i svo fyrir, að meðal-
lengd ^ársins skyidi vera 30014; dagar; í því skyni
skyidi fjórða hvert ár hafa 366 data, en hin árin
365. Það ár, sem fyrst var reiknaður tíminu eptir
hinni júlíönsku aðferð, varð að hafa miklu styttra
en að rjettu lagi, nefnilega 445 daga, af þvi menn
voru orðnir svo langt á eptir tímanum.
Nú skyldi maHur ætla, að ekki hefði stórvægi-
lega þurit að leiðrjetta tímareikuinginn allt fram
á vora daga. En prestarnir komu aptur ólaai á.
Þegar ákveða skyldi millibil í tímanum, hðfðu
Rómverjar einkenuilega aðferð, sem hlýtur að
að hafa komið ruglingi á hlaupárin. Þeir sögðu
lannig t. a. m., að 5. dagurinn í hverjum mánuði
væri hinn 3. á undan hinum 7., eða 3 dögum á
undan hinum 7 , í stað þes» að vjer segjum, og tað
með rjettu, að 5. mánaðardagurinn sje hinn 2. á
undan liinum 7.. eða 2 dögum á undan hinum 7.*;
og eins, ef um vikur eða ár var að ræða. Afieið-
ingin af þessu varð sú, að prestarnir ljetu þriðja
hvert í staðinn fyrir fjórða hvert ár liafa 300 daga.
Skekkja sú, sem af þessu ieiddi í tímareikningnum
og sem reyndar ekki nam miklu, var smámsaman
löguð af Ágústusi keisara.
Mánuðirnir hljóta að liafa mismunnndi lengd,
en þeir þyrfti þó ekki að vera eins mislangir og
þeir er’u eptir vorum tímareikningi. Uppliaflega
var það fyrirkomulap, að annarhvor íránuður
skyldi hafa 3t dag og hinir 30 d^ga í öllum hjaup-
árum. en öll ör.nur ár skyldi einn dagur,tekinn af
febrpar, er ávallt þótti óheillamánuður. í júlí varð
þannig 31 dagur og í ágúst 30 dagar; en af smjaðri
*) Eins ajánm vjer aá tíminn er talinn af Kristi, þóttúGyd'
ingnlandi væri, þnr sem hann segir: „Eptir þrjá dagu mun jeg
upprísa" Vjet hefdnm búizt vid, ad þnrstædi: „Eptir tvu
daga“ o. 8. frv.