Afturelding - 01.06.1966, Blaðsíða 3

Hvernig ég bjargaðist úr landi dauðans
Á ég að segja
þér sögu
mína?
Ungur etiópskur maSur segir hér frá átakanlegri lífsreynslu sinni. Hann varð a5 flýja land sitt
upp á líf og dauða. Óvinimir létu rigna yfir hann dauðasprengjum og eiturgasi. Samferðafólk
hans féll unnvörpum dautt niður við hlið hans, á flóttanum, einnig áburðardýrin. Hann fékk blóð-
sótt og var að dauða kominn. En honum óskiljanleg hulin vernd hjálpaði honum alltaf og vakti
yfir honum. 1 dag veit hann, hvaða máttur það var. Nú gefum við unga manninum orðið.
Ég er ungur maður frá Etiópíu. Nafn mitt? Hefur
það nokkra þýðingu? Ég er fæddur fyrir 30 árum.
Móðir mín dó, er ég var lítið barn. Faðir minn,
svo og allir ættingjar mínir, voru heiðingjar. Idér-
aðshöfðinginn, þar sem við áttum heima, tilheyrði
Koptisku-kirkjunni. Maður þessi fékk föður minn
t*l þess að samþykkja það, að ég yrði „skírður“
sem barn til koptisku kirkjunnar. Samkvæmt sið-
venjum hennar, bélt hann i hægri þumalfingur
*ninn, meðan á athöfninni stóð. Á þennan hátt varð
liann „guðfaðir“ minn. Ég álykta svo, að ástæðan
fyrir því, að höfðinginn vildi að ég skírðist, væri
su, að liann vildi cinfaldlega fá mig að þjóni, er
eg stækkaði. Að minnsta kosti hef ég aldrei heyrt
neitt orð um Guð eða Son lians frá þessum „guð-
föður“ mínum .
Á þessum tíma gerðist það, eða þegar ég var
orðinn stálpaður unglingur, að Italir brutust inn
í föðurland okkar og tóku herravald yfir því. Með
hjálp flugvéla, eiturgass og annarra ægivopna tók
þetta ekki langan tíma fyrir þá. „Guðfaðir“ minn,
ásamt mörgum fleiri varð að flýja land. Þeir kusu
þctta lieldur en að gefa sig undir ítali, sjálfa óvini
þjóðarimiar. Ég flýði með „guðföður“ mínum. —
Þegar við komum að eyðimörkinni, sem liggur á
milli vatnanna, Slephen og Rudolf, liófst stríðið
fyrir alvöru. Meðan guðfaðir minn barðist, hélt ég
í tauminn á asna hans. ítölsku flugvélarnar jusu
3