Afturelding - 01.06.1966, Blaðsíða 9

Englar myrkursins
Sameiginlegt vandamái allra þjóda, ekki minnst
Vesturlandaþjó'Sa, er liinn ört vaxandi fjöldi ungs
fólks, er hneigisl meir og meir aS skemmdarstarf-
semi og hreinu guSleysi. Þessi skemmdarstarf-
semi fiœSir yjir lönd og borgir án þess aS menn
geli ciginlega nokkra rönd viS reist. Flestum hugs-
andi mönnum kemur saman um, aS þaS eina lyf
sem tiL sé viS þessu œgilega lcrabbameini, séu sterk
kristileg heimilisáhrif og sunnudagaslcólastarf.
Eftirjarandi grein, sem þýdd er úr ensku, talar
svo skýru máli í þessu efni, aS vert er fyrir alla
aS leggja sér þclta mikla vandamál á hjarta.
í dimmu kjallaralierbergi voru nokkrir ungir
menn samankomnir. í miðju loftinu logaði á olíu-
lampa, sem með sínu daufa ljósi megnaði varla
að lýsa upp andlit ungu mannanna. Þessi andlit,
sem endurspegluðu meira liatur, tilfinningaleysi og
andlegt myrkur, en líf. Þeir kölluðu sig „Engla
myrkursins“. Þeir vissu, að til voru fleiri hópar,
sem höfðu svipuð nöfn og tilgang. I Oklahoma til
dæmis var leynilegt félag, sem liét „Samband illra
anda“. 1 Arizona var annar hópur af ungu fólki,
sem kom saman til Jtess að tilbiðja Satan, J>ar sem
allir lofuðu J)ví að gera hann að leiðloga sínum.
Þótt félagssamtökin hefðu ekki alveg sömu nöfn,
var tilgangurinn hinn sami. Hann var sá, að eyði-
leggja og brjóta niður allt sem minnti á Guð og
Son hans Jesúm Krist. Vantrú, liæðni og uppreisn-
arandi, virtist einkum setja einkenni sín á hjörtu
og hugsanir J)essa unga fólks, er lýsti yfir })ví, að
l>að liefði sjálfviljuglega gefið sig Satan á vald,
til J>ess að J)jóna honum.
Þarna í hálfrökkrinu sat meðal Jteirra, sem
reyndari voru í J)essum hryllilega félagsskap, ung-
ur maður, sem hét Doug Rolland. Hann hafði tek-
)ð sér sæti, heldur framarlega, og beið nú með
eftirvæntingu eftir J>ví sem koma skyldi. Hendur
hans héngu kæruleysislega niður á milli hnjánna.
Hann var auðsjáanlega mjög óstyrkur, þótt liann
væri að reyna að láta líta svo út, sem liann væri
rólegur og hefð'i fullt vald á taugum sínuin. Það
fór kuldahrollur um hann allan, en sem betur fór,
vissi það enginn. Þetta var nóttin, sem hann átti
að hefja starf sitt í félagsskapnum, og hann mátti
ekki bila.
Hann strauk hendinni yfir ljósa hárið sitt, og
fingur hans skulfu. En J)egar fyrirliði flokksins,
Greg að nafni, stóð upp, stóð Doug eins og ósjálf-
rátt upp líka. Hann fann sama kuldahrollinn fara
um líkama sinn, eins og áður. Nú rétti Greg upp
báðar hendurnar og bað Satan að gera J)á hæfa
lil J)ess að framkvæma það, sem J>eir ætluðu að
gera á þessari hræðilegu nóttu. Augu Gregs lýstu
af einkennileguin eldi og áhrif myrkravaldsins
voru raunveruleg. Á því augnabliki fannst Doug,
að hann hefði helzt viljað flýja. En hann herti
upp hugann á ný. Hann hafði fengið sína vígslu
og þessi nýja reynsla lians lofaði honum spenn-
andi ævintýrum. Og var það ekki einmitt það, sem
ungt fólk sóttist eftir. Og þegar öllu var á botn-
inn hvolft, hafði liann engu að tapa og ekkert að
missa. Eaðir hans var drykkjumaður og móðir hans
sjúklingur, svo að hann átti raunverulega ekkert
heimili. Hver spurði eftir honurn? Hver skipti sér
af því, hvað hann tæki sér fyrir hendur? Hann
var líka kominn á J)ann aldur, að eitthvað varð
hann að gera. í J)essum hópi var samheldni og
sterk félagshyggja og það fannst honum liafa mik-
ið að segja.
Augu Gregs loguðu ennþá af þessum einkenni-
lega eldi. „Þú verður fyrst að starfa með Ralplx
Dicksson," sagði hann við Doug. „Þegar þú ert
búinn að vera með lionum í hálfa klukkustund,
getur þú unnið sjálfstætt. En Jni skalt mæta hér í
nótt klukkan 1, og gefa skýrslu.“
Greg smeygði sér í leðurjakkann. „En láttu ekki
9