Alþýðublað Hafnarfjarðar - 01.01.1986, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR 3
Við eigum öll
verk að vinna
Sigrún Jonný Siguðrardóttir, sem vinir og kunningjar kann-
ast best við undir nafninu Jonný, er meðal þeirra 9 sem þátt
taka í prófkjöri Alþýðuflokksins í Hafnarfirði. Alþýðublað
Hafnarfjarðar hitti hana að máli og lagði fyrir hana nokkrar
spurningar. Fer viðtalið hér á eftir.
Bætt lífskjör
koma ekki af
sjálfur sér
Alþýðublað Hafnarfjarðar átti eftirfarandi viðtal við Þór-
unni Jóhannsdottur en hún er meðal þeirra níu einstaklinga
sem þátt taka í prófkjöri Alþýðuflokksins í Hafnarfirði næst-
komandi laugardag og sunnudag.
Hvað réði mestu um það, að
þú gafst kost á þér í prófkjör-
ið hjá Alþýðuflokknum?
Áhugi á ýmsu því sem þarfog
á að gerast þar í uæstu framtíð.
Mér er ekki sama um þróun og
gang ýmissa bæjarmála og
framtíð Hafnarfjarðar skiptir
mig miklu. Eg er lædd og upp-
alin í Háfnarfiðri, hér á ég heima
og ég vil að allir Hafníirðingar
geti verið ánægðir og stoltir al'
bænum sínum. En til þess að
það geti orðið þarf að mörgu að
hyggja og margt að laga. Til
þess verks þurfa scm flestir að
ganga með opnum huga og til
þess er enginn einn eða tveir sér-
staklega útvaldir. f*ar eigum við
öll að koma við sögu sem hér
eigum heima, hvert mcð sínum
hætti eftir því sem áhugi og að-
stæður leyfa. Nú hel’t ég boðið
Alþýðullokknum að nota starfs-
krafta mína í bæjarstjórnarmál-
efnum og ég veit ekki hvaða
llokkur á skiliö að fólk gangi til
liðs við hann, ef það er ekki Al-
þýðullokkurinn. Eg vil að
minnsta kosti veita honum það
litla lið sem ég má.
Þú talar um að Alþýðuflokk-
urinn eigi það skilið að fólk
komi til liðs við hann., Hvað
er þér þá efst í huga?
Alþýðullokkurinn hefur fram-
ar öllum öðrum llokkum unnið
að því að treysta öryggi hins
umkomulausa í íslensku þjóð-
félagi. Þess á hann að njóta og
þessvegna eiga menn að leggja
honum lið. Oll barátta hans og
starfsemi hefur miðað að því að
efla öryggi og treysta lífsafkomu
þeirra sem höllum fæti standa í
lífsbaráttunni, svo scm öryrkjar
og aldraðir. Og það þarf ckkert
að fara langt aftur í tímann til
þess að nefna dæmi um það.
Baráttan fyrir alkomuöryggi
þessa fólks er í fullum gangi frá
degi til dags og nægir að minna á
Jóhönnu Sigurðardóttur í því
efni, látlausa baráttu hennar á
alþingi allt frá þeim degi sem
hún tók þar sæti. Margir eiga
henni mikið að þakka, því að hin
mikla, einbeitta og markvissa
barátta hennar hefur skilað ár-
angri.
En það er ekki bara á alþingi
sem þessi barátta fer fram. Bæj-
arvfirvöld geta líka ýmislegt gert
í þessum málum og þar er mikið
verk að vinna.
Hvað viltu nefna í því sam-
bandi?
Það er svo margt, að ég veit
ekki vel á hverju skal byrja. Það
má t.d. nefna strætisvagnaþjón-
ustuna hér í Hafnarfirði sem er
fyrir neðan allar hellur. Á það
jafnt við um þjónustuna sjálfa
og hversu dýr þessi ófullnægj-
andi strætisvagnaþjónusta sem
okkur er boðið upp á er.
Ég minni á hina ágætu vöru-
markaði sem við höfum hér í
bænum. En hvað er gert til þess
að auðvelda öryrkjum og öldr-
uðu fólki að nota sér þá? Þetta
fólk býr mjög margt við þröngan
Ijárhag og þarf að velta fyrir sé
hverri krónu til þess að láta enda
ná saman. Það á ekki bíla til að
skreppa á í markaðina, til þess
að gera þar hagkvæm innkaup.
Það verður að vera upp á aðra
komið til að l'ara með sig og
sækja, ef versla á í vörumörkuð-
unum. Þessu þarfað breyta.
Það þurfa að vera góðar stræt-
isvagnaferðir til allra vörumark-
aðanna í bænum. Það er sjálf-
sögð þjónusta bæði við þetta fólk
og aðra þá bæjarbúa sem ekki
eiga bíla. En það er ekki nóg.
Aldraðir og örvrkjar ættu að fá
afsláttarkort í strætisvagnana.
Hafnarfjörður getur ekki verið
þekktur fyrir að gera vcr við
aldrað fólk og örvrkja en önnur
bæjarfélög.
Og l'yrst við erum farin að tala
um strætisvagnaþjónustuna, þá
tel ég að þar þurli að Ijölga ferð-
um, fleiri en einn vagn að sinna
þjónustunni innan bæjar og því
fylgir vafalaust það að taka
verður upp skipdmiðakerft al-
menningi til hagræðis.
En hvað hefurðu að segja um
börnin og unglingana?
Við eigum því láni að fagna
að eiga myndarlegt æskufólk.
En \ ið þurfum að búa vel að því
og annast það vel, því að í unga
fólkinu, börnum og unglingum
er Ijöregg framtíðarinnar fólgið.
Ég held að krakkarnir hafi
verið betur settir hér í Hafnar-
liðri, þegar ég og mín kynslóð
var að alast upp. Þá hölðum við
alltaf nóg að gera, fullorðna fólk-
ið gaf sér tíma til að taka þátt í
ýmsum lélagsstörfum mcð okk-
ur, við vorum í miklu betri
tengslum við atvinnulífið en
krakkarnir eru í dag. Þetta gaf
lífi okkar gildi og tilgang og kjöl-
festu. Og heimilin voru þess
megnug að gefa börnunum rót-
festu í daglegu líli, enda þótt þá
væri víða ríkjandi látækt og basl.
Nú er öldin önnur. Báðir for-
eldrar verða að vinna myrkr-
anna á milli til þess að alla lífs-
viðurværis, afarnir og ömmurn-
ar hafa vikið út af heimilunum,
alltof mörg börn eiga hvergi
höfði sínu að halla meðan pabbi
og mamma eru úti að vinna fyrir
lífsbjörginni. Það er synd að sjá
hvernig sum börti eiga sér engan
samastað utan götunnar eða í
íbúðum þar sem ekkert fullorðið
fólk er heima.
I Hafnarlirði þarl að koma
upp athvarfi og aðstöðu fyrir
börn og unglinga, þar sem þeir
geta komið saman til skrafs og
ráðagerða, þar sem þeir geta
komið til einhvers fullorðins til
að s]tjalla ofurlítið um lífið og
tilveruna.
Það þyrfti líka að vera aðstaða
til ýmissa tómstundastarfa.
Þetta ættu ekki að vera neinar
hallir, heldur heimili látlaus og
aðlaðandi sem byðu upp á vin-
setnd og hlýju. Það er hart, þeg-
ar unglingarnir verða að llýja í
önnur bæjarfélög eins og t.d.
Reykjavík vegna aðstöðuleysis
og tómlætis hér í bænum. Það er
ekki samboðið Hafnarlirði að
hlaupa frá skyldum sínum á
þessu sviði, reyna að varpa afsér
ábyrgðinni og koma henni yfir á
önnur bæjarfélög.
Þú talar um breytt þjóðfélag,
að ömmurnar og afamir séu
ekki í sömu tengslum við
börnin og áður?
Já, mér finnst það vera þann-
ig. Það fer alltal breikkandi bilið
milli kynslóðanna. Og það er
ekki gott, hvorki fyrir börnin né
aldraða fólkið. H\ersu oft kem-
ur það ekki fram þegar við lesum
ævisögu, og minningabrot,
hversu mikið gildi það hefur
haft fyrir viðkomandi að alast
upp undir handarjaðrinum á
honum ala og við sagnasjóðinn
hennar ömmu. Við megum ekki
glata þessum verðmætum.
Það ætti að fá aldrað lólk, sem
er glaðsinna, sögufrótt, og hefur
unun af að umgangast börn,
þrátt fyrir ærsl þeirra og læti, til
þess að koma á leikskóla og
barnaheimli til að miðla börn-
unum þar af þekkjngu sinni og
lífsreynslu. Slík samvinna og
santski|)ti væri til góðs fyrir báða
alila og margur afeldri kynslóð-
inni yrði ekki eins einangraður í
samfélaginu og áður.
Hvað er þér efst í huga Þór-
unn, þegar þú leiðir hugann
að bæjarmálunum?
Eftir að hafa búið í Haliiar-
lirði ylir þrjátíu ár og fylgst með
þróun bæjarins, hef ég ýmsar
hugmvndir um hvað helst megi
til lramfara verða fyrir bæjar-
búa.
Evrst vil ég minnast á um-
hverlismálin. Bærinn okkar er
byggður á logrum stað l'rá nátt-
úrunnar hendi, þar sem er Ijörð-
urinn, hraunið og ásarnir. Þess-
ar sérstæðu náttúruaðstæður
þarf að vernda um leið og eðlileg
uppbygging á scr stað.
Þörl' cr l’yrir ný og betri úti-
vistarsvæði bæði innan núver-
andi byggðar og í næsta ná-
grenni. Umhverli Víðistaða,
Hvaleyrarvatns og Urriðakots
er allt kjörið til þess að skipu-
leggja til dvalar og útivistar l'yrir
unga og aldraða, áður en byggð
tevgir sig lengra frá miðbæjar-
kjarnanum.
Mjög góð skipulagstillaga er
til að Víðistaðalægðinni og um-
hverli hennar. Þeirri skiplagstil-
lögu þarfað koma í framkvæmd
scm fyrst, svo að Hafnfirðingar
geti sem best notið svæðisins.
Oskuhaugarnir í nánd við
Hvaleyrarvatn setja ljótan svip
á það svæði og er mikil nauðsyn
á að leysa þau mál á annan hátt
og betur.
Hvað hefurðu að segja um
börnin og málefni þeirra?
Aðstæður í þjóðlélaginu hal'a
breyst mjög á undanförnum ár-
um með vaxandi ljölda heimila
þar sem bæði hjónin vinna úti.
Þessi þróun hefur leitt til erlið-
leika í dagvistunarmálum og ó-
öryggis fyrir mörg börn.
Þá er nauðsynlegt að stuðla
að samfelldum skóladegi og að
börn fái máltíðir í skólanum.
Einnig þarf að bæta kjör kenn-
ara til þess að kcnnarar geti bet-
ur annast vaxandi hlutverk í
uppeldi barna. I dag eru of
margir skólar stórir og mann-
margir. Eg tel mjög óheppilegt
að safna saman mörgum ungum
einstaklingum á einn og sama
stað. Æskilegra væri að hafa
barnaskólana minni en fram-
haldsskólana stærri og veglegri.
Og auðvitað þarf að búa vel að
skólunum til þess að þeir geti
sem bcst leyst af hendi það hlut-
verk sem þeim er ætlað.
En hvað um málefni aldr-
aðra?
Framtíðarspár sýna að ung-
um Islendingum inuni fækka en
eldra fólki tjölga á næstu áratug-
um. I Ijósi þeirra staðreynda
þurl'um við að gera framtíðar-
áætlanir og hlúa vel að hverjum
aldurshópi. Æskilegt væri að
fólk komið ylir miðjan aldur ætti
kost á minna húsnæði, jal'nt í
nýjum hverfum sem gömlum.
Þetta þarf að hal'a í huga þegar
íbúðarhverfi eru skipulögð.
Þá þarf að gera ráð fyrir að
stórauka þurli heimilishjálp og
heimahjúkrun í framtíðinni, en
það mundi gefa sem llestum kost
á að búa áfram í eigin húsnæði.
()g svo \ il ég aðeins minna á
heilbrigðismálin. Heilsugæslan
er á mjög óheppilegum stað á
Ijórðu hæð í húsi Sparisjóðsins.
Þessi staðsetning hentar illa
barnafólki, gömlu lólki og sjúkl-
ingum. Þess vegna er mjög æski-
legt og nauðsynlegt að hraða
sem mest bvggingu heilsuvernd-
arstöðvarinnar á Sólvangi.
Atvinnumálin, hvað segir
þú um þau?
Þau eru mál málanna og und-
irstaða alls annars sem gera
þarl'. Yið Hafnlirðingar eigum
að stefna að þ\ í að vera sjálfum
okkur nógir á sem llestum svið-
um, í atvinnulílinu, á félags-
málasviðinu, í viðskiptalííinu og
í öllum þjónustugreinum. Nlik-
ils vert er að bæjarylirvöld örvi
og stvðji atvinnustarfserfii hér í
bænum með öllum tiltækum
ráðum. Nóg at\ inua skapar ör-
yggi og vellíðan.
Mér linnst rétt að \ ið Hafn-
lirðingar kappkostum að verða
sent minnst háðir öðrum bæjar-
félögum, búum sem mest að
okkar og séum sjálfum okkur
nógir á sem allra llestum svið-
um.
Og hvað svo að lokum Þór-
unn?
Bætt lífskjör koma ekki af
sjáll'u sér. Fvrir þeim verður að
hugsa og fyrir þeim verður að
vinna. \’ið verðum að \era
bjartsýn og hal'a trú á hælileik-
um okkar, til þess að stuðla að
framlorum og aukinni fram-
leiðslu. sjálfum okkur til ánægju
en komandi kynslóðum til góðs.
Strætisvagnaþjónustu í bænum þarf að stórbæta.
Umhverfi Hafnarfjarðar er víða kjörið til útivistar.