Good-Templar - 01.04.1898, Blaðsíða 3

51
að sýna sig ávaxtarsama í verkunum. Sú trú, sem að
eins kemur fram í orðum, en sýnir enga ávexti í verk-
unum, hún er dauð og ávaxtalaus.
I»að hefði getað verið öðruvísi.
(Úr ensku).
Það var kvöld eitt í ágústmánuði, að eg gekk út
mér til skemmtunar. Eg átti heima í Ontario. Allt i
einu heyrði eg að sagt var rétt fyrir aptan mig með
veiklulegum og lágum róm: »Góöi maður, gjörið svo
vel og gefið mér peningc. Eg leit við og sá lítinn dreng,
sem stóð hjá götunni og hallaðist upp að ljóskersstólpa.
»Hvað ætlarðu að gjöra við pening, drengur minn?«
spurði eg.
»Eg ætla að kaupa eitthvað handa mér að borða«,
svaraði hann.
»Ertu svangur?«
» J á!«
»Hefirðu ekki borðað kvöldverð?«
»Nei!«
»En miðdegismat?«
»Ekki heldur*.
Eg spurði ekki hvort hann hefði borðað morgun-
verð; eg sá það á útliti hans, að þetta mundi ekki vera
fyrsti dagurinn, sem liði þannig, að hann fengi ekkert
að borða. Eg bað hann að fylgja mér i næsta brauð-
gerðarhús, sem var þar skammt frá, og sagði honum
að velja sér hvað sem hann vildi, og kaus hann sér eina
hunangsköku. Þegar hann fékk hana, braut hann hana
sundur í miðjunni og vafði helminginn innan í pappír og
ætlaði að stinga því i vasa sinn.
»Hvað er þetta?« spurði eg, þú sagðist vera svang-
ur, og þó ætlarðu einungis að borða hálfa hunangsköku;
»hvað ætlarðu að gjöra við hinn helmingiun?*
»Eg ætla að fara heim með hann og gefa henni
litlu systur minni hann, þvi hún er lika svöng«.