Heimilisblaðið - 01.09.1926, Blaðsíða 13

HEIMILISBLAÐIÐ
105
irnir [)á síður vera árvakrir, svo preyttir og veik-
bqrða sem | eir væru.
Yespasían vildi nú ekki í fyrstu trúa orðum svik-
arans, og hélt, að hér væru brögð í tafli af Jósefs
hendi; staðfestist pessi grunur hans við pá trúfesti,
sem peir menn höfðu sýntr sem áður höfðu komist í
hendur hans. Ilafði einn peirra orðið að sæta hinum
grimmustu pyndingum, en ekkert látið uppi að held-
ur. En hins -v.egar póttist hann sjá í hendi sér, að
hann stæði jafnréttur, Jió að hann væri beittur brögð-
um, par sem hann hefði óvígum her á að skipa. Hann
lét pví loka liðhlaupann inni og blása til nýrrar atlögu.
Rómverjar voru blóðhundar. Parf pví ekki að fjöl-
yrða uin afdrif borgarinnar. Allir, sem sáust í lwis-
um eða á götum, voru myrtir, og leitað var í kjöll-
urum, ef einhverjir hefðu kunnað að fela sig par og
fanst par fjöldi manna, og voru gerð sömu skil.
Konur og börn voru handtekín. Eitthvað um 1200
íbúar voru gerðir að prælum. Mælt er, að um 40,000
manns hafl fallið í umsátinni.
Að svo búnu skipaðí Yespasían að brenna borgina
til ösku og jafna við jörðu öll íbúðarhús, víggarða
og múra, svo að ekki stæði par steinn yfir steini.
En Jósef fundu Rómverjar hvergi; en að engum
gerðu peir pó jafnmilda leit og honum, jiví að Róm-
verjar töldu hann fremstan allra mótstöðumanna sinna.
En pegar Jósef sá, að öll mótstaða var árangurs-
laus, pá steig liann fyrst niður í purran brunn, en
paðan lágu leynigöng í helli neðanjarðar. Yarð ekki
annarsstaðar komist í hellinn. svo að hann var ekki
auðfundinn. I’ar hitti liann fyrir 40 af sínum beztu
mönnum, og einn peirra var Javan, hinn ungi vinur
hans, og eina konu einhvers borgarans.
Peir höfðu allir flúið parna niður í skyndí; peir
höfðu svo mikið af matföngum með sér, að duga
mátti til margra daga.
Javan hafði orðið viðskila við foringja sinn, og
pað var hann, sem hafði vísað hinum á petta fylgsni.
Jós.ef var nú í hellinum allan daginn, en um nóttina
fór liann upp og Javan með honum, og leituðu út-
göngu, en fundu hver'gi, pyi að allra stiga var gætt
vandlega; neyddust peir pá til að hverfa niður aftur;
prjðju nóttina fylgdi konan honum, sem með peim
var, og hét að vísa honum á veg, svo að hann gæti
ílúið. En hún sveik hann og sagði til hans, og jafn-
skjótt sem hún var kornin svo nærri vörðunum, að
Neðan sjávar.
Jarðfræðingar skifta yfirborði jarð-
ar í prent: Purlendi, grunndjúp, alt
að 600 fet, og undirdjúp, dýpra en
600 fet, Pví er eins varið um yflr-
borð úthafsins eins og vatnsins í glas-
inu, að pað er lægst í miðju hærra
með löndum frammi.
Kyrrahafið er 200 fefum lægra á yfir-
borðinu við Sandvíkureyjarnar en fram
með Perú-ströndum.
Ef sjórinn hækkaði um 600 fet, pá
sykki eigi minna land en á stærð
við Ameríku (730,000 fermílur) en ef
sjórinn sjatnaði að sama skapi pá
kæmi upp land að víðáttu jafnt við
Afríku (550,000 fermílur).
Botninn á Atlantshafinu er öldótt
slétta, og upp úr henni standa hér
og hvar eldeyjar og kórallaeyjar.
Purlendinu hallar atlíðandi niður að
600 feta dýpi. Pá snardýpkar alt í
einu og tekur við 9000—12000 feta
djúp. Meðaldýpt Atlantshafsins er
15.000. Ef liæsta fjallinu í Rorður-
álfu væri sökt par niöur, sem Atlants-
hafið er dýpst, [>á væri langt niður
að tindi pess.
Ef sjórinn sjatnaði um 600 fet, pá
yrði England landfast við Danmörku,
Holland, Belgíu, Erakkland, írland,
Orkneyjar og Hjaltland. Pá hyrfi all-
ur Norðursjórinn að fráteknum nokkr-
um fjörðum í Norégi, og [)á gengi
vesturströnd írlands 30 mílur út í
Atlantshafið.
En ef sjórinn yxi um 600 fet, [>á
yrði meginhluti , Norðurálfunnar að
einu hafi.
Af pví að brún purlendisins í sjó
niðri er pverhnýpt, pá má ætla, að
úthöfin hafi alt af legiö par sem pau
eru nú.