Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.11.1926, Blaðsíða 16

Heimilisblaðið - 01.11.1926, Blaðsíða 16
132 HEIMÍLISBLAÐIÐ borg, samveíkamanns Páls postula; hafði Klemens fyrst verið forstöðumaður safnaðarins í Filippiborg, en fluttist síðar til Rómaborg-ar, varð þar seinna biskup og dó á þriðja stjórnarári Trojans keisara <103 e. Kr.). ' Marcellur og Javan hittast. Rúfus gat þess í bréfi sínu að Jósefusi hefði verið grið gefin og væri hann nú í varðhaldi hjá Rómverj- um. Skundaði þá Zadok til öldunganna að segja þeim þessi tíðindi. Fregnin barst óðfluga um borgina. Þeir, sem búnir voru að harma Jósefus dauðan, fyltust nú sárustu gremju út af því að hann skyldi ekki heldur hafa látið lífið en lifa að hinum löndum sínum föllnum, er látið höfðu lífið með hreysti. Sumir kölluðu hann raggeit, sem eigi hefði haft hug til að láta lífið með sæmd, aðrir kölluðu hann föðurlandssvikara. Urðu þessi afdrif Jósefusar þeim ný hvöt til að veita Róm- verjum mótstöðu af fremsta megni. Þeir þráðu nú að þeir fengju að sjá herfána Ves- pasíans blakta utan veggja borgarinnar; voru þess fullvissir, að enginn her gæti staðist vígahug þann, sem bjó í þeim svo alment, og þess yrði ekki langt að bíða, að þeir gæti svalað reiði sinni í blóði fjand- manna sinna fyrir alt það tjón, sem þeir hefðu beðið. En Vespasian gaf þeim ekki færi á að fá þessari léttúðugu þrá sinni fullnægt. Erfitt er að gera sér grein fyrir, hví hann lét ekki þegar til skarar skríða og settist um höfuðborgina. Það er víst, að hann gerði það ekki og gaf flokkunum andstæðu í Jórsöl- um tóm til að veikja viðnám sitt gegn Rómverjum með innbyrðis illdeiium. Vespasian gisti Agrippa konung í Cæsarea og hélt svo þaðan (frá Miðjarðar- hafi) til Cæsarea Filippi í norður-Galilea; þar lét hann her sinn hvíla sig og hressa í 20 daga. Síðan lagði hann af stað til Tiberias og Taríkoa til að slökkva þar uppreistareldinn. Þessar tvær borgir í Galileu voru tilheyrandi Agrippa konungi, en lítið bar á því, að þær væru fúsar til að gefa sig á vald Rómverja. Þeir í Tiberías gáfu sig þó fljótt á vald þeirra, en uppreistarforingjarnir þar flýðu til Tan- kæa, því að þá borg hafði Jósefus víggirt rammlega. Her Rómverja settist nú um þá borg og bjóst til atlögu. En á meðan á þeim undirbúningi stóð, þá kom Rómverjum nýr liðsauki ungra manna, og var þeim sjálfa sig og þekkja hann, sem kom- inn var föllnum til endurreisnar. Mikið er undir því komið, að þekkja sjálfan sig —rétt. Uin það iieflr þjóð- frægt skáld skrifað undir mynd af sér fáein vel valin orð. Munu fáir honum ósatndóina. Sá sem þekkir sjálfan sig, er vel undir það búinn, sem er öllu meira, að þekkja Jesú. í sjálfsþekkingunni er ekki sjúkum manni nein hamingja fólgin, viti hann sér engra meina bót. Illræðismannin- um getur engin gleði verið að því, að þekkja sjálfan sig, sjái hann sér enga leið til að bæta fyrir brot sín né breyta eðli sínu. Hr.æðilegur lhýt- ur sársauki sjálfsþekkingarinnar að vera þeim, er villir fara vegar fyrir glapræði sjálfs sín, og sem mist hafa vilja og getu til að finna veginn rétta. Er sjálfsþekkingin gefur auðnuleys- ingjanum sjónina aftur, verður hanu sér þess meðvitandi, að liann er bú- inn að reyra sig JilekkjUm syndugs vana og fær þá aldrei af sér slitið. Sjálfsþekking hefir riðið mörgum manninum að fullu. Sá, sem jiekkir sjálfan sig, er vel undir það búinn, að taka á móti gjöf Guðs — Kristi. Því sýndi Jesús sam- versku konunni í spegilinn. Svo liróp ar liann með guðdómlegri ástúð og eilífðar alvöru inst í sál hennar: »Pekk- ir þú gjöf Guðs?« 0, að þú vissir livað þér er fyrir beztu! Ó, að þú þektir Krist, sein kominn er föllnum til endur- reisnar, og fengir hlut í hjálpræði hans! Fleiri en Jerúsalemsbúar vita því miður ekki hvað tii friðar heyrir. Jesús grét og sagði: »Pað er hulið sjónum þínum!« Pekkirðu sjálfan þig? Ó, svo hverf þú aftur! »Ef vér játum syndir vorai’, þá er hann trúr og réttlátur, svo að hann fyrirgefur oss syndirnar og hreinsar oss af öllu ranglæti«.

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.