Heimilisblaðið - 01.07.1928, Síða 9

HEIMILISBL AÐIÐ
Þeófílus var leiddur fram og á hann voru bornar
sakir um villutrú og hjáguðadýrkun. Hann svaraði
með óbifanlegri festu, talaði máli kristindómsins ax
brennandi kærleika, vísaði á bug' öllum fölskum á-
sökunum á hendur kristnum mönnum, sýndi hversu
spádómarnir hefðu ræzt á Jesú frá Nazaret og lýsti
því loks yfir, að hvorki pyndingar né dauði skyldu
koma sér til að afneita hans blessaða nafni.
Dómarana furðaði á dirfð hans og urðu nú l’ast-
ráðnari í því en áður að láta eigi lausan jafn ötulan
talsmann hinnar nýju kenningar Jesú, sem þeir höt-
uðu af öllu hjarta. Þeir voru alir ásáttir um, að Þeó-
fílus skyldi deyja. Og dóminn hefðu þeir kveðið upp,
ef Zadók hefði ekki beðið svo átakanlega fyrir hann.
En það var þó ekki nema 8 daga frestur, sem hon-
um tókst að ná; þeim dögum átti hann að fá að
verja til að snúa huga bróðursonar síns. ísak lézt
styðja það mál, en auðfundið var, að hugur fylgdi
ekki máli, og Þeófílus sá fyrir örlög sín.
Var Þeófílus nú leiddur í fangelsið aftur, en áðui
en hann íæri, faðmaði föðurbróðir hans hann og
hvíslaði að honum huggunarorðum, bað Guð að vera
honum náðugan og gefa honum vit og vilja til að
iðrast afbrota sinna og snúa aftur á veg sannleik-
ans, kvaðst skyldu daglega koma og benda honum á
þá ritningarstaði, sem bezt væru fallnir til að sann-
færa hann um villu sína; hann gæti með fáum orðum
þjargað lífi sínu, ef hann vildi.
Þeófílus svaraði: „Reyn þú ekki að fá mig til að
blekkja foreldra mína; far og seg þeim, að þau megi
örugt reiða sig á, að sonur þeirra verði aldrei svo
huglaus, að hann afneiti —
„Þegi þú, Þeófílus", tók Zadók fram í, „þú veizt
ekki, hverjir kunna að heyra orð þín. Vertu sæll!
Eg ætla að segja Kládíu, að hún skuli ekki sleppa
voninni. Hugsaðu til hennar og vertu skynsamur“.
Þeófílus hristi höfuðið með döpru bragði, því að
hugsunin um Kládíu var beiskasti dropinn í kvala-
bikarnum hans. Og er hann var á leið til fangahúss-
ins bað hann auðmjúklega um kraft til að standast
þá þungu raun.
Javan varð ekki samferða föður sínum; það var
sem hann hálfskammaðist sín fyrir að láta þá
frændur sjá sig, eins og nú stóðu sakir. Hann vissi,
að hann var sekari um ógæfu frænda síns, en hann
hafði látið uppi, svo að óbeit þeirra á honum var
i'éttmæt. Hann var líka hræddur um, að hann mundi
arnir væru samvaldir, af því að sum-
ir bæjarmenn eyðileggja það.
Hór skal ekki fjölyrt um þetta, þyí
að öllum, sem vit hafa á og þekkja
mentaskólann í Reykjavík, mun þaö
ljóst, hve alt slíkt yrði hægra í Skál-
holti.
En hinsvegar verður að gæta að
því, hve mikla þýðingu það mundi
hafa fyrir sveitirnar, og jafnframt
fyrir alt landið, að lireint og fagurt
mentaból, andlégur höfuðstaður, xisi
upp í Skálholti, í hinum mestu sveit-
um landsins. Það mundi og liafa
mikil áhrif á öfugstreymi það, sem
nú á sér stað, flutning manna úr
sveitunum í kaupstaðina.
í umræðunum um að auka gagn-
fræðaskólann á Akureyri og gera
hann að almennum mentaskóla, heíii
oft verið vitnað í þaö, að Norðurland
hafi áður átt latínuskóla á Hólum og
að Norðlendingar eigi því heimtingu
á að fá mentáskóla á Akureyri. l’etta
er rangt. Ef þeir eiga heimtingu á
að fá mentaskóla aftur í stað Hóla-
skóla, þá á hann að vera á llólum.
En Hólaskóli hinn gamli gefur Norð-
lendingum engan rétt til latínuskóla
eða inentaskóla á Akureyri. Nvi er á
Hólum fyrir löngu settur búnaðar-
skóli. Þá er hann var stofnaður,
þótti Norðlendingum meiri þörf á að
fá hann en latínuskóla. Þeir liafa
því fengið hann fyrir hinn litla ’gamla
latínuskóla, og er það mikilsvert.
En hinar miklu sveitir á Suðurlandi
hafa ekkert fengið í staðinn fyrir
Skálholtsskóla. Þar stendur því næst
að reisa mentaskóla á landsins kostn-
að, ef um endurgjald er að ræða. Kn
það ætti að vega mest á metunum,
að þetta er nauðsynlegt landsins
vegna. Það þarf að vinna margfalt
meira að því, að hefja álla þjóðma a
hœrra sidferdisstig og efla betur
kristna trú, en gert hefir verið. Þa