Heimilisblaðið - 01.07.1928, Síða 12

86
HEIMILISBLAÐIÐ
usta sinn í freistni, í stað þess að styðja hann í bar-
áttunni þungu; nú varð hún að auka hana. Henni
fanst hún vera með þessu að gera Guðs verk; faðir
lyginnar var orðinn henni að engli ljóssins.
Henni vanst seint, henni fanst hún aldrei geta
fundið nógu hrífandi orð, til þess að þau gætu snú-
ið huga hins elskaða Þeófílusar. Tár hennar hrundu
niður á bókfellið og máðu nærri af hvert orð jafn-
ótt sem það var ritað. Svo vafði hún um það silki-
bandi og innsiglaði það með vaxi. Síðan fékk hún
Zadók bréfið með þeirri bæn, að það mætti bera til-
ætlaðan árangur. En óðar en hún hafði afhent það,
vaknaði samvizka hennar og hún sá hve þetta væri
illa gert af sér og sýndi mikið hugleysi. Hún ætlaði
að hlaupa á eftir Zadók og heimta bréfið aftur, en
það var orðið um seinan. Ó, hve hún átti nú bágt.
Nú gat Salóme ekki huggað hana. Hún fann að hún
hafði svikið hann, sem hafði endurleyst hana með
blóði sínu og freistað unnusta síns til að gera hið
sama. Frú María hæddist að þessari iðrun hennar
og benti henni á, hvað hún hefði sjálf sagt fyrir
skemstu. En samvizka hennar varð eigi svæfð. Hún
flýtti sér á fund Naóme, einlægu trúu vinunnar
sinnar. Hún var hjá Júdit. Kládía nam titrandi stað-
ar við dyrnar, því að hún sá, að þær voru báðar að
biðja knéfallandi. Ilún heyrði þá Naómí biðja heitt
og innilega fyrir henni sjálfri og unnusta hennar.
Hún hlustaði með dýpstu auðmýkt á niðurlagsorð
bænarinnar:
„Og, ástríki Drottinn vor og frelsari, þótt við
'biðjum í auðmýkt, að þú lítir í náð til okkar og tak-
ir þennan beiska bikar frá okkur, ef mögulegt er, þá
biðjum vér þig þó fremst af öllu: Hjálpaðu þessum
þrautreynda bróður vorum í baráttunni miklu og
gef honum náð til að vera trúr alt til dauðans. Við
biðjum þig, að hvorki óttinn við dauðann né hugs-
unin um jarðneska hluti geti veikt hina helgu stað-
festu hans eða haggað trú hans á þig! Þú, Drottinn
Jesús, hefir kallað hann sjálfur. Haltu honum fast
með hægri hendi þinni og láttu hann ekki hrasa,
heldur gera nafn þitt vegsamlegt með lífi sínu og
dauða. Gef honum kraft til að kannast við nafnið
frammi fyrir fnæsandi óvinum sínum, svo að við
getum, ef við eigum að missa hann, haft fulla vissu
um, að við hittum hann heima hjá þér, þar sem þú
kannast við hann fyrir föður þínum, eins og hann
hefir kannast við þig fyrir mönnunum".
fræga liöfuðból Skálholt, risi nú upp
aftur, éndurfætt og fegurra en nokkru
sinni áður.
Islenska pjóðin á að lifa enn í pús-
undir ára. Til þess að geta það íneö
sæmd, þarf hún að vaxa mjög niikið
í trú, von og kærleika, í hreinleika
og styrkleika.
Guð blessi Island«.
Þá kemur stutt en eftirtektarverð
grein eftir lir. Boga Th. Melsted:
»Kirkjugarðarnir á íslandi«. Ekki
verður nánar vikið að henni hér, því
Heimilisblaðið langar helzt til að birta
liana alla, svo lnín komist fyrir sem
flestra sjónir. Það er þjóðinni til svo
mikillar skammar, hve kirkjugarðar
eru yíirleitt vanhirtir, að við svo bú-
ið má ekki lengur standa. Á einum
áratug gæti þetta gerbreyzt, ef allir
yröu nú samtaka (í sveitum og kaup-
túnurn) að þvo þennan vott kæru-
leysis og ræktarleysis af þjóðinni.
Þá eru greinar tvær eftir B. Th.
M., önnur um Magnús Bjarnason,
bóksala í Vesturheimi, og hin um Jón
Sveinsson rithöfund. — Margt fleira
merkilegt er í þessu ársriti, og vill
Heimilisblaðið eindrégið ráðleggja
mönnum að kaúpa það, og bóksalar
út um land ættu að vera vel vak-
andi með að benda fólki á slíkar
ágætis bækur, sem allar bækur Eræða-
félagsins eru.
Skuggsjá.
Stalin líeitir dul-
arfull persóna, sem
komin er til valda
í Rússlandi, hefir
tekið við af Lenin,
sem flestir munu
þekkja að nal'ni.
Lenin nefndi hann þessu nafni sakir