Heimilisblaðið - 01.09.1931, Blaðsíða 13

HEIMILISBL AÐIÐ
153
Árni Jónsson, kaupmaður. Dag skal að kveldi lofa.
p*ddur 25. júní 1874. — Dáinn 2. maí 1931. Saga eftir W. Somerset Maugham.
Hér féll sannur lieiðursmaður,
höfðingi í sjón og lund;
dyggðum húinn, drenghmdaður,
dáðir bar í sál og mwnd.
Gcetinn þegn og góðviljaður,
göfug'menni allá stumd.
Góðum manni er gott að kynnast,
gaifa sönn það jafnan er.
Því mun líka margur %nmnast
manns, sem þín, í veröld hér.
Öska að mega aftur finnast,
eilífð geyma í brjósti sér.
Gott af sér að láta leiða,
lífsins boðorð kœrt þér fannst.
Sönnu þjóna, þrœtum eyða,
þroska- nýtur -skeiðið rannst.
Þeim, sem annars götu greiða
góðviljaður, mikið vannst.
Farðu vel til fegri lieima,
tramhaldslifs á þroskabraut.
Þar sem eilífs ceðar streyma,
andinn nýja þekking hlaut.
Eilífð má þig ungan geyma,
alföður við Ijósisns skaut.
Kjartan Öl a f s s o n.
Minnigarljóoin
r.1.'1 *'rna sál. Jónsson gaf höf. blaðinu í sumar.
■'•ihverntíma, nokkru eftir fráfall Árna sál.
hittumst við Kiartan á götu, berst þá lát Árna
S' 11 *
■ 1 tal, og gat eg þess, að mig hefði mikið
jangað til þess að minnast Árna sál. í Heimilis-
^iaðinu, því að eg hefði þekkt hann um 30 ára
'■fUabil og hefði„ r e y n t, hvílíkur ágœtisdreng-
Ur hann var, og vinur í nauð. En svo væri það
'ft, er eg vildi vanda mig sem bezt, að þá fyndi
et> ekki orð fyrir hugsanir mínar. - Nokkru síð-
ai gaf hann mér þessi fallegu minningarljóð, sem
eg' svo innilega þakka honum fyrir og er svo
Klaður yfir að geta nú birt í Heimilisblaðinu.
J. H.
Enginn vissi betur en Reynolds, að hann
var mikill og merkur maður. Hann var
forstjóri fyrir útbúi frá miklu ensk'u verzl-
unarfyrirtæki í Kína. Hann hafði unnið
sig upp með dugnaði og hlífðarleysi við
sjálfan sig, og með ánægju leit hann til
baka á unga skrifstofudrenginn, sem
hafði komið til Kína fyrir þrjátíu árum.
Hann hugsaði um hið fátæklega æsku-
heimili, sem hann kom frá og bar það
saman við sitt núverandi heimili með hin-
um breiðu svölum og ríkmannlegu her-
bergjum. Hann brosti ánægjulega — það
hafði breytzt til batnaðar. Hann hafði
fataskifti áður hann gengi til máltíðar,
hvort sem gestir voru eða ekki, og hann
hafði þrjá kínverska skutilsveina.
Hann var sannarlega orðinn mikill mað-
ur og kærði sig ekkert um að fara heim
til Englands nú, en heim hafði hann ekki
komið síðustu tíu árin. Sumarleyfum sín-
um eyddi hann í Japan eða Vancouver, því
að þar var hann viss um að hitta vini sína
frá Kína. Hann þekkti heldur enga heima.
Systur hans höfðu gifst mönnum úr þeirra
stétt; lágtsettum skrifstofumönnum, sem
hann átti engin sameiginleg áhugamál
með; honum leiddust þeir. Hann sendi
systrum sínum silki í kjóla eða tekassa, og
þar með þóttist hann hafa gert skyldu
sína gagnvart fjölskyldu sinni.
Þegar að því kæmi, að hann settist í
helgan stein, hafði hann ekki hugsað sér
að hverfa heim til Englands, heldur til
Sanghai og kaupa sér þar hús nálægt veð-
reiðabrautinni. Síðustu árin ætlaði hann
svo að lifa í kyrrð og næði, við knattleik,
spil og veðhlaup. En það voru nú mörg
ár þangað til. Eftir nokkur ár mundi
Higgins segja af sér og þá yrði hann gerð-
ur forstjóri aðalverzlunarinnar í Shanghai.
En hann var ánægður með kjör sín