Heimilisblaðið - 01.10.1915, Blaðsíða 6

76
HEIMILISBLAÐIÐ
Ekki held eg nú samt að það borgi sig að
fara að safna kornsúrukornum. Enda er ekki
hœgt að gera það nema uni sláttinn. En stæði
aftur svo illa á fyrir einhverjum, að hann yrði
matarlaus á ferð, og næði ekki til bygða, þá
væri gott að muna það, að bjarga mætti lífinu
meðal annars með því, að éta kornsúrukorn,
og svo lambagras-þúfnarætur með, einnig geita-
skóf og hvannir, þar sem þær fást. En til þess
að kornin verði ekki of einhæfar fyrir magann
þá væri gott að tiggja víðirlauf með, helst Ioð-
viðir og grávíðirlauf.
Muna skal líka vel, að tiggja jurtamat þenna
vel eins og allan annan þurran mat. Þá melt-
ist hann betur og verður drýgri. Vel tugg-
in brauðsneið nærir víst helmingi betur en
illa tuggin brauðsneið jafn stór. Nestið sedist
því helmingi lengur, sé svona vel unnið að
því.
lálshœítir.
„Man það lengst, sem lærir fyrst“
lífs á morgni björtum;
Móður — hefir — kossinn kyst
kærleiks neista í hjörtum.
„Mikið kemst sá kappgjarn er“,
kviðir hann engu verki,
takmark hátt hann setur sér,
sigrar viljinn sterki.
„Aumur er sá, sen ei kann sjá
eigin bresti sína“,
heldur ávalt horfir á
hrukku smáa þína
„Bót er næst þá böl er hæst“,
blessun stærst i barmi,
vonin glæst og viljinn fæst
í vinar kærstum arnii.
Guðm.
Heimilisblaðið vill vekja athygli lesenda sinna
á auglýsingu Fjallkonuútgáfunnar á 3. og 4. kápu-
siðu blaðsins. Þar eru nytsamar bækur á boðstól-
um og sumar ómissandi hverju islensku heimili.

Srœðurnir,
Eftir
Rider Haggard. lai^sEgiÉl
[Frh.]
„Eg er einnig ánægður, því hvað sem um
þetla mætti segja, verður það nú að minsta kosti
tveggja ára stríð, svo annar hvor okkar getur
hæglega fallið á þeim tíma, en á meðen fær
engin kona aðskilið okkur. Föðurbróðir, ég
krefst leyfis þíns til þess að þjóna lénsherra
inínum í Norðmandi“.
„Eg sömuleiðis“ sagði Godvin.
„í vor, þegar Hinrik konungur safnar sam-
an her sínum“, svaraði Sir Andrew skjótlega.
„Þangað lil dveljið þið hér i einingu því margt
getur borið við á þeim tíma, og viljað getur til
að þörf verði hér fyrir krafta ykkar, eins og
nú fyrir skömmu. Eg bið yður jafnframt öli
þrjú um það að hugsa nú ekki frekar né tala
um ást og hjónaband fyrst um sinn, sem nú
um stuud hefir gert mig og heimili mitt órólegt.
Hvort sem það er heppilegt eða ekki er það
mál útrætt um tveggja ára tíma, og að þeim
tíma ligg ég að öllum líkindum nár í gröf minni,
sviftur öllum jarðneskum áhj^ggjum. Eg vil
ekki segja að það hafi gengið mér að óskum,
en Rósamunda vildi hafa það svo og það er
mér nóg. Hvorn ykkar hún litur fremur ástar-
augum, veit ég ekki, og látið ykkur nú einnig:
lynda að vita það ekki, sem faðirinn telur hyggi-
legast að greuslast ekki eftir. Hjarta konunnar
er hennar eigin eign, og framtíð hennar liggur
í hendi Guðs og dýrlinga hans, enda er hún
þar óhultust. Við hötum nú um sinn lokið
þessum málum. Rósamunda kveddu nú ridd-
ara þína, og verið nú öll þrjú sem ástrík syst-
kini þessi tvö ár, þangað lil þeir sem lifa fá úr-
lausn þessarar mikilvægu spurningar11.
Rósamunda gekk þá fram á gólfið, og rétti
Godvin hægri hönd sína, án þess að mæla orð,
en Wulf hina vinstri. Báðir þrýstu þeir hönd
hennar að vörum sínum, án þess hún aftraði
því, og urðu þetta úrslit bónorðs þeirra að-
sinni.