Heimilisblaðið - 01.02.1916, Blaðsíða 8

HEMIILISBLAÐIÐ
34
an þessu fór fram, hafði Marion verið önn-
um kafin við að undirbúa kvöldverð þeirra,
niðri í húsinu hjá turninum. Hún hafði tekið
eftir því, að búið var að kveikja á vitanum og
nú sá hún að Ijósin sloknuðu skyndilega. Hún
þóttist finna það á sér, að slys hefði orðið. Hún
kallaði á Japanann og þaut sem elding upp
tröppurnar; það var hræðileg sjón, sem mætti
henni, þegar hún kom upp í turninn, þangað
sem slysið hafði orðið, og í ógurlegri angist
byrgði hún andlitið í höndum sér.
Feuton var að missa meðvitundina, en gat þó
stunið upp, er hann varð Marion var: „Póst-
skipið er úti á milli skerjanna — gætlu vitans!“
og svo leið yfir hann.
Þótt hún væri lítil vexti og krafta smá, óx
henni ásmegin við hættuna. Henni varð það
strax Ijóst, að Feuton yrði að missa handlegg-
inn, og hún var nógu kunn vélutn vit-
ans, til þess að vita það að
þeim varð ekki snúið aftur á
bak, til að losa handlegginn á
Feuton. Hér var aðeins um
eitt að gjöra, og Guð má vita hvernig húrt
fékk afl og þrek til þess, hún þreif öxi sem lá
þar upp við vegginn, og í einu höggi lijó hún
handlegginn af og Fauton var laus.
Fyrsta hugsun hennar var um póstskipið og
alla þá sem þar væru í hættu staddir, fjölda
karla, kvenna og barna, hún hugsaði um það
alt, þótt hún titraði af angist vegna mannsins
sem hún elskaði, og sem gjört hafði hana svo
óumræðilega hamingjusama. Hún fann það í
hjartasínu, að hún breytti eftir boðum Feuton&
Fám mínútum síðar hafði hún komið vélunum
í gang, og nú leiftraði vitinn aftur og sendi
leiðarljós sitt út í storminn og náttmyrkrið. Þá
fyrst gat hún farið að helga Feuton umhyggjo
sína og veita honum hina brýnustu hjálp. A
þessum fáu mínútum hafði hún sýnt það —
hvernig sem fortíð hennar hafði verið — að húrr
vissi hvað ást, skyldurækni
og fórnfýsi þýða, þessi þrjú
orð, sem táknuð eru með1
orðinu œra.
Marion tókst að halda-
lífinu í Feuton, þangað til eg
og læknirinn komum, rúm'
um 4 tímum siðar. Ósjálf-
rátt, hafði hin hugrakka kona-
fundið það á sér, hvernig'
fara skyldi með sjúk!inginnr
þegar hún var búin að ganga-
svo frá lömpunum, sem þurfti
Hún hafði búið um hann á
gólfinu hjá lömpunum, eins-
vel og hún gat, hlaupið síð--
an niður í húsið til að sækja
alt sem hún þarfnaðist, þær
voru ekki taldar ferðirnar
þær, sem hún varð að fara
á milli, en japaninn gætti-
vitans á meðan.
Þegar hún hafði búið unr
hann eftir föngum, sendi*
hún japanann hingað inn<
til bæjarins eftir mér og:
lækninum og gætti nú bæðf
sjúklingsins og vitans. —
Skömmu eftir að japaninro
I einu höggi hjó hún brotna arminn frá öxlinni.