Heimilisblaðið - 01.02.1916, Blaðsíða 13

HEIMILISBLAÐIÐ
29
framt fléttuS inn í framtíðardrauma hans og
trúarhugs]ónir. Það sem knúði hann til þess
að ná henni til sín, var enginn konunglegur
eiður né keisaraleg ósk, heldur miklu fremur
ein eða önnur andleg neyð, eða öllu heldur
leyndardómsfull von; en hana átti að klófesta,
með góðu ef unt væri, annars með valdi. Góð
og ill meðul höfðu ennþá brugðist, því það, að
árásin á steinbrúnni við Víkina dauðu, stóð í
sambandi við þetta var enginn efi Iengur. Það
var ennfremur víst, að fleiri tilraunir myndu
gerðar, þar til vilja hans yrði framgengt, eða
Rósamunda dáin, því jafnvel gifting gat ekki
verndað hana. Þessvegna voru allir á heimil-
inu hryggir, einkum þó gamli riddarinn Sir
Andrew var beygður sjúkdómi, sorgarminning-
um og ótta. Þess vegna var Wulf glaður yfir
þvi að ferðast til Southminster til þess að kaupa
vin, sem hann helst hefði viljað drekka sig
ölvaðan af, til þess að drekkja hugsunum sín-
um um stund.
Þess vegna reið hann nú yfir Steaplehæðina
ásamt ábótanum, hlægjandi eins og hann var
vanur að vera áður en hann fylgdi Rósamundu
til altaris St. Péturs, til þess að tina blóm.
Þegar þeir spurðu eftir kaupmanninum, var
þeim visað til veitingahúss skamt frá dómkirkj-
unni, og þar fundu þeir í litlu bakherbergi lít-
inn og undirferlislegan mann, er sat á trébekk
milli tveggja vínfata. Hann hafði á höfði rauða
klæðishúfu. Frammi fyrir honum stóð hópur
manna, aðalsmenn og borgarar, er sömdu við
hann um kaup á víni, silki o. fl, og hver sem
óskaði fékk að bragða á vininu.
„Þvoðu bikarinn", sagði hann á bjagaðri
frönsku við aðstoðarmann sinn. „Þvoðu bik-
arinn, því nú kemur helgur maður og hraustur
riddari, sem óskar eftir að bragða vöru mina.
Nei, fyltu þá, því tindur Trocidosfjalls er ekki
kaldari um hávetur, en hér er, þó maður sleppi
nú sagganum sem er engu betri en í fangaklefa“,
bætti hann við skjálfandi og sveipaði fastar að
sér dýrindis sjali er hann hafði yfir sér. „Herra
ábóti, hvort viljið þér bragða fyr hið rauða eða
gulleita vin? Hið rauða er slerkara en hið
gulleita er dýrara og samboðinn drykkur dýr-
lingum paradísar og ábótum hér á jörðinni".
„Er hið gulleita frá Kyræniu?“
„Já, þér eruð vitur. Það er mælt að það
hafi verið uppáhaldsdrykkur St. Helenu, vernd-
ardýrlings míns, þegar hún heimsótti Kýprusey
meo kross frelsara síns“. Frh.
[ff— iíí
gldhúsið. *<-
0]— íbI
„Indversk eggjamjólk". 3 pt. mjólk, 4
egg, 200 gr. sykur, 3 Iitlar matskeiðar kartöflu-
mjöl. Eggjablómin eru hrærð hvít með sykr-
inum, þegar mjólkin sýður er kartöflumjölið,
sem áður er hrært út í ofurlitlu vatni, hrært
út í mjólkina, því næst skal hella mjólkinni
saman við eggin og hræra vel í með eggjaþeyt-
ara, síðast er látin ein teskeið vanille út í mjólk-
ina. Litlar tvíbökur eru bornar með eða látn-
ar 4—5 út i hvern disk. Handa 9 manns.
„Kleinur". x/2 kg. hveiti, 1 tesk. hjartar-
salt, 1 tesk. sódapúlver, x/2 tesk. st. kardem.,
40 gr. smjör, 125 gr. sykur, 1 egg, vel ^/2 peli
mjólk. Smjörið er nuddað samanvið: hveiti,
sykur, hjartarsalt og sódapúlver. Þá er gerð
hola í hveitið og mjólk, egg og kardem. látið
þar í, því næst hnoðað öllu saman og búnar
til kleinur á vanalegan hátt. Steiktar í svína-
feiti eða góðri tólg.
Skuggsjá.
í St. Louis er dómari, sem með dómum
sínum hefir frelsað fjölda marga drykkjumenn
frá áfengisógæfunni. Þegar drykkjumaður, sem
kominn er á aumasta stig áfengisnautnarinnar
kemur fyrir réttinn, dæmir hann hann í 60 daga
hegningarhússvinnu, — en frestar hegningunni
í eitt ár, lætur hinn dæmda að eins gefa sér
drengsltaparorð að bragða ekki áfengi þetta
ár, þá verði dómurinn upphafinn og hann frjáls.
Nú hefir dómari þessi dæmt þannig í tvö ár,
og ávextir iðju hans eru: að 2 af hverjum IOO
hafa brotið drengskaparheitið. Hinir allir haldið
það og sloppið bæði við hegninguna og áfengis-