Heimilisblaðið - 01.11.1918, Qupperneq 17

HEIMILISBL AÐIÐ
175
um, að hann inisti aldrei sjónar á vagn-
inum, sem á undan færi.
Vagn þeirra Úrsúlu og Paynes nam stað-
ar úti fyrir hljóðlátu gistihúsi; inátti af því
sjá, að Payne var þaulkunnugur í París og
og vildi helst komast hjá að lenda í hinu
alvanalega syndaílóði enskra og amerískra
ferðamanna þar.
Þegar Eastling kom að dyrum gistihúss-
ins, og galt ökumanninum leiguna, sem
hann hafði heitið honum, þá var einmitt
verið að bera farangur Úrsúlu inn í and-
dyrið og mátti hann fremur lítill heita, þar
sem hiúður átti í hlnt, lávarðurinn ungi
notaði tækifærið og fylgdist með þjóninum,
sem bar ferðakisLlana upp í anddyrið.
Hann nam nú slaðar fyrir utan húrðina
á fyrsta sal, og um leið og hurðin hrökk
upp, sá Eastling Payne hjálpa Úrsúlu úr káp-
unni með allri þeirri blíðu, sem hægt var
að sýna, eins og á stóð. Eastling varð sem
óðut við þessa sjón. Hann raulc inn í stof-
una, beint framan að þeim, beit á vörina
og eldur brann úr augum hans.
Systir hans varð fyrri til að þekkja hann,
og kallaði upp : »Tom!« nærri þvi eins og
það kæmi henni ekki á óvart, og eins og
ekkert væri um að vera. Frh.
Reddings, nð liann væri nú á leið til Par-
1SJU'; svo máttu þau sjálf, ef þan vildu,
skilja það svo, að liann hefði farið með
þeim systur sinni og mági til Parísar.
Hann hallaði sér nú aftur á bak í liorn-
Ulu, þar sem hann sat og rendi nú hugan-
úm yfir alla viðburði dagsins. Einkum
^valdi hugur hans við þau orð Reddings,
að ná í gimsteina þá, sem Payne hefði gefið
kú Úrsúlu í brúðargjöf. Redding hafði ekki
látið uppi, hvers vegna liann beiddist þess
svo skýlaust, að hann fengi að sjá dýrgripi
þessa; en nú, er augu Eastlings voru opin
01'ðin, þá gat hann ekki annað en talið
þessa beiðni Reddings ísky'ggilega.
úastling var nú sérlega athugull, er hann
k°m lil Dover, hæði á járnbrautarstöðinni
°S á gistihúsinu, var hann þar á reiki
úokkrar stundir. áður en skipið færi, og
sömuleiðis tók hann grant ettir á strönd-
Inni hinu meginn, þegar farþegarnir gengu
skipinu og í lestina þeirn megin. En nú
Var komið kolniðamyrkur; svo að litlar
horfur voru, að hann gæli verið önnur
könd leynilögreglunnar á þeim stöðum. En
Sanit sem áður var hann ekki vonlaus um,
a^ flóttamennirnir hefðu, þrátt fyrir all,
verið í sömu lest og hann.
Nú leið nóttin. Lestin kom til Parisar
úúi morguninn, kalt var þá og dimt yíir;
Þá var trú hans farin að bila á fyrirsögn
Heddings, og hann þóttist verða sannfærð-
Ur um, að hann hefði farið í geilarhús að
kiðja sér ullar.
Hn alt í einu kemur hann auga á konu,
iaa og beinvaxna í síðri, svartri rykkápu.
a varð honum hugléttara og varpaði önd-
4úúí.
Það var Úrsúla syslir hans, þessi kona.
En löngu áður en hann gæti kornist til
ennar, þá var hún horfin inn i vagn með
pay°e og skeltu þáu fljólt að sér hurðinni.
11 nú var Eastling búinn að ná sér að
p u aftur og fékk sér óðara annan vagn,
^ eitt sterlingspund hrjóta í lófa öku-
aúnsins og stökk inn i vagninn og hét
0 úúianni öðru til, ef hann vildi sjá svo
Samhrygðarskeýti írá góðoni rái.
Samhrygðar-skeyti
seudi eg þér, vinur!
Guð þerri öll þín trega-tár!
Frelsarinn breiðir
faðminn móti lienni,
sem varð nú skilja við þig nár.
Móðirin góða
maka’ og börnum sendir
frá himinsölum hjarlans mál.
Ást hennar eilif
aldrei sloknað getur,
þvi ódauðleg er ástrík sál.
G. (}.. í Gh.