Heimilisblaðið - 01.01.1937, Síða 12

12
HEIMILISBLAÐIÐ
við því sama í dag. En það þorp hafði held-
ur ekki annan eins sheriff og Joe Shriner.«
Sheriffinn afþakkaði hrósið með lítilli
handbendingu.
»Komdui inn fyrir,« sagði hann. »Kg hefi
fengið mér nýjan kassa m.eð Ilavana-vindl-
um,, sem óþarfi er að fýla grön við. Komdu,
og fáðu einn og segðu. mér eitthvað frá
Craywille. Par var ég á bernskuárum. mín-
um.«
Tom sagði ekki neitt fyrst í stað, en lét
Joe Shriner haf'a orðið. Pað mundi koma
sér vel.
»Ég hugsa oft til Craywille,« hélt; Shrin-
er áfram. »En ég efast um, að nokkur muni
eftir mér þar enn þá.«
Tom var ekki seinn að svara eins og
Shriner vonaðist eftir, nefnilega mólmæl-
andi: »Hvort þeir m.una eftir yður?« sagði
hann. »Enn þann dag í, dag gorta sumir
Danska skólaskipið
„Danmark".
af að hafa fengið glóðarauga af Shriner
sjálfum.«
»Jæja?« sagði sheriffinn, auðsjáanlega
mjög ánægður. »Já, já, maður var nú held-
u.r baldinn í þá daga.«
Peir gengu gegnum m,arga,r dyr með'.
þungum hurðum fyrir og síðan eftir mjó-
um gangi, og loks inn á skrifstofuna. Pað
var það skuggalegasta herbergi, sem. Tom
hafði séð á sinni æfi. Það var í raun og
veru ekki annað en fangaklefi eða réttara
sagt búr úr stálstöngum, ,sem mynduðu
eins og net í loftinu. Tom hálf hikaði við
áður en hann gekk inn. Svo féll hurðin á
hæla honum og söng í málminum um leið.
Hann sá á augnaráði sheriffans, að enn
eimdi eftir af grun, svo hann flýtti sér að
segja: »Þetta líkist svo fangaklefa,, að ég
var bara hálf smeikur að ganga inn fyr-
ir,« sagði hann hlægjandi.