Heimilisblaðið - 01.01.1937, Síða 13

HEIMILISBLAÐIÐ
13
Gufuskip reynir að
brjótast gegnum ís-
inn í Stórabelti í
vetur.
Sheriffinn kinkaði kolli með diamhlátu
brosi. »Yfirleitt er það þannig- með fólk,
þegar það kemur hingað, að það verður
hálf hrætt. Mér finst gaman að sjá á því
hræðslusvipinn, þegar það kemur inn.
En hvað sem því annars líður, þá hefir
enginn fanganna komist út gegn um skrif-
stafuna mína.«
Til þess að veita orðum sí.num meiri á-
herzlu,, sló hann m.eð heljarafli í borðið.
»Nei,« ,sagði Tom með aðdáunarróm.
»Það er nú enginn svo heimskur, að hann
reyni til að strjúka út í gegn um skrif-
stofu Joe Shriners.«
Sheriffinn brosti. Hann fann áreiðan-
lega m.ikið til sín eftir þessa viðurkenningu
frá hinum unga manni.
»Að minsta kosti hefir enginn komist
héðan út síðan ég tók við umsjón fanga-
hússins. Ekki einn einasti, skilurðu það.
Áður fyr laumuðust þeir í burt þrír og
fjórir á hverjum tveim mánuðum. Það er
ekki af því, að þetta séu, alt eintómir inn-
brotsþjófar, sem, hér eru, Nei, það eru alt
aðrar tegundir, Eg gæti sýnt þér dálagleg-
an hóp ..,.«
»Já, gerið þér það,« sagði Tom áfjáður.
Hann hætti samstundis. Hafði hann verio
of ákafur? Slönguaugu Joe Shriners hvíldu
nú stöðugt á honum.
Tortryggnin í þeim hleypti geig i Tom,
en hann hvarf von bráðar.
»Tja,.« sagði sheriffinn, »við gætum nú
gert það. Það er nú engin lygi, að við höf-
um laglegt samansafn. Okkur er sent þetta
frá Chicago, New York og New Orleans.
Og einnig fáum við fanga frá E1 Paso og
San Francisco. Þeir, sem verstir eru af öll-
um, eru sendir hingað til Carlton, Það er
þá bezt að við; lítum á þá.«
Hann hringdi, og samstundis var svar-
að einshversstaðar langt í buytu,. Ekki leið