Heimilisblaðið - 01.10.1940, Síða 11

HEIMILISBLAÐIÐ
163
Hringur drottningarinnar af Saba
Skáldsaga eftir H. Rider Haggard
9. kap.
Eiðspjallið.
Tveimur eða þremur dög'um. eftir þessa
samræðu, hélt Maqueda ráðstefnu í stóra
salnum í höllinni. Þegar við komum þang-
að inn, en hallarvörðurinn fylgdi okkur,
eins og við værum fangar, þá sáum við
nokkur hundruð manna þar saman komin.
Þeir sátu á bekkjum í settum röðum. t
innri enda salsins var nokkurs konar
hvelfdur kór; sat þar niðji konunganna á
gyltum stól, eða stóllinn var allur úr gulli;
var sitt ljóinshöfuðið á hvorri stólbrík. Hún
var í giitrandi silfurkjól, með stjörnusaum-
aða slæðu, sem líka var úr silfri. Siæðan
var fest við svarta hárið hennar með smá-
gjörvum hring úr gulli; í þeim hring glóði
á gimstein einn og sýndist það vera. rcða-
steinn (rúbín). Mikil var tignin og feg-
urðin yfir henni, og slæðan, fín eins og
koaigulóarvefur, gerði fegurð hertnar enn
leyndardómsfyllri.
Bak við hásætið stóðu vopnaðir hermenn
með spjót og sverð, en hirðin við hlic
henni og fyrir framan hana. Það gátu hafa
verið um hundrað persónur alls, að með-
töldum þernunum, sem stóðu í tveim
tíð vorri borgið. Þá stefnum við sigurbraut-
ir. Annars reikum við grafarvegi.
Það er trúa mín, að íslenzka þjóðin muni
koma sterkari og gagnmenntaðri úr hreins-
unareldi hinna erfiðu tíma. En því tak-
marki verður ekki náð, ef aðgerðaleysi
Cig ábyrgðarskortur á að ríkja og ráða.
Framtíðin kallar okkur til starfs og stór-
ræða. Við megum fagna því að fá tæki-
færi til þess að helga okkur baráttu góðs
málstaðar. Ef við reynumst honum trúir
og tryggir mun áfanga sigursins verða
náð. Þá höfum við eignazt andlegt vor um
haust.
deildum, sitt hvoru megin við hana. Það
voiru allt hirðmeyjar í skínandi klæðum,
er samsvöruðu stöðu þeirra.
Þar voru hershöfðingjar og höfuðsmenn
og þar var Jósúa prins fremstur í röð,
allir klæddir í hringabrynjur. Þar voru
dómarar í svörtum kápum cg prestar í
skrúða. Og þar voru ennfremur fulltrúar
ýmsra stétta.
En þrátt fyrir það, þó að allur þessi
fjöldi væri skrautklæddur og kátur, þá
var hann þó í raun og veru ekki annað en
afskræmileg og aumleg mynd af því, sem
þessi þjóð hafði einu s.inni verið.
Við gengum tígulega eftir hljóðfalli inn
eftir miðgangi hallarinnar, sem líktist
kirkjugangi. Allur salurinn með kór cg
súlnaröðum var nefnilega. næsta áþekkur
dómkirkju. Þegar við komum að auða
svæðinu næst fyrir framan hásæti drottn-
ingar, féll vörðurinn á kné að hætti Aust-
urlanda hirðar, en vér heilsuðum drotnmga
að vorum hætti. Síðan var css vísað til sæt-
is. Eftir stutta þögn þaut lúður; var þá
Shadrach leiddur inn úr hliðarherbergi, sá
er fyrrum var le:ðtogi vor. Hann var all-
ur settum þungum handjárnum og var
feiknalega ljótur sýnum.
Yfirheyrzlunni, sem nú hófst, er ekki
þörf að lýsa.
Shadrach neitaði öllu af mikilli csvifni
og sérstaklega því, að hann hefði hrundið
heiðingjanum Higgs af baki úlfaldans,
eins og fullyrt hafði verið, og sjálfur sezt
á bak honum að því búnu.
En lygasögur hans allar kc.mu honurn
að litlu haldi, því að einn af hinum svart-
klæddu dómurum ráðgaðist við drottningu.
en kvað síðan grimmilegan dauðadóm upp
yfir honum, líkan þeim, sem landráðamenn
fá. Þar að auki voru eignir hans gerðar
upptækar ríkinu til handa cg kona hans
og skyldulið allt gert að opinberum þræl-