Morgunblaðið - 08.08.1964, Blaðsíða 15

taugardagur 8. ágúst 1964
MORGUNBLAÐIÐ
1$
Við skolum bara á
okkur lappirnar!
— og þá fattar mamma ekki neitt

SÓL. SKEIN í heiði er frétta-
maður Mbl átti leið um Hafn-
arfjörð í gær. En þó brá svo
við, að bærinn virtist nær
mannlaus. Utan við einstaka
hús lá fólk í sólbaði, en mann-
fátt var hinsvegar í Hellis-
gerði, og óvíða gat að líta
börn að leik. Sennilega hafa
allir, sem vettlingi geta vald-
ið, ákveðið að „taka helgina
snemma“ í góða veðrinu, og
haldið á brott með fjölskyldur
sínar. Sömu sögu var að segja
í Reykjavík. Umferðin var
óvenju lítil í gærdag, en við
Nauthólsvík iðaði allt af lífi
eins og að líkum lætur á slík-
um degi.
Við'námum staðar stundar-
korn þar sem Hafnarfjarðar-
lækurinn fellur í höfnina þar
syðra. Þarna hafa þau tíðindi
gerzt, að laxar hafa sézt
stökkva, og jafnvel veiðst í
net og á stöng. Telja ýmsir að
hér séu komin seiði úr eldis-
stöð, sem er upp með læknum.
Hafi þau á sínum tíma slopp-
ið í hann, én komist nú ekki
aftur upp. Og í einu blaðanna
var á dögunum spurt hvar
„holræsalaxinn“ frá Hafnar-
firði væri seldur. Lesendum
blaðsins til huggunar má geta
þess, að laxinn forðast meng-
að vatn, líkt og holræsavatn,
eins og heitan eldinn, og í
Bretlandi er það t.d. haft til
marks um hvort ár séu menig-
aðar eða ekki hvort laxinn
helzt við í þeim. Svo Hafnar-
fjarðarlaxinn ætti ekki að
vera’ óhollari en annar lax.
Þar sem lækurinn fellur í
sjóinn neðan við Strand-
götu, rennur hann eftir stein-
steyptum stokk, og er lík-
lega 5—10 cm. djúpur. Við
fjöruna myndast um 15 cm.
hár foss, og fullyrtu tveir
litlir veiðimenn við okkur,
að „það væri lax í fossinum".
Annar þeirra hélt á 'stöng og
veiddi í steinstokknum, en
hinn horfði spekingslega á og
lagði ýmislegt til málanna.
Þeir kváðust heita Ásgeir
Páll Ásbjörnsson, 7 ára, og
Gísli Gíslason, einnig 7 ára,
og báðir Hafnfirðingar.
— Hvernig gengur veiðin?
spyrjum við.
— Hún gengur ekkert mað-
ur. Það er ekki komið flóð.
Við reyndum fyrst að veiða
uppfrá sagði Gísli og bendir
upp lækinn, — en fengum
ekki neitt.
— En það kemur flóð
klukkan 10 í kvöld, sagði
Ásgeir.
— Og hvað gerist þá?
— Þá koma hér laxar. Þeir
eru alltaf að stökkva þarna
úti á höfninni. Það var einn
maður hér um daginn og
hann fékk svona stóran, sagði
Ásgeir og breiddi út faðminn
til áherzlu orða sinna.
— Þegar ég var fimm ára,
bætti Gísli við, — þá var ég
. alltaf að veiða hérna, og þá
sá ég einu sinni stóran silung.
— Hefurðu nokkurn tíma
fengið silung?
— Já, með pabba í Kleifar-
vatnL
umhverfis. Þeir kváðust heita
Karl Hallur Sveinsson, 6 ára
og Valgeir Ellertsson, 7 ára.
— Við erum bara að vaða,
sögu þeir þegar við spurðum
hvað þeir væru að gera. —
Það er svo gaman að vaða.
— Eigið þið ekki stígvél?
— Jú en það er ekkert varið
í það. Við förum bara úr
skónum og sokkunum. Það er
langbezt.
— Hafið þið aldrei dottið í
lækinn?
— Nei, aldrei.
— Hvað segir mamma ykk-
ar við þessu sulli hérna í mýra
keldunum?
— Ekkert. Hún fattar ekki
neitt. Við skolum bara lapp-
irnar á okkur svo hún sjái
það ekki.
— Og er ykkur ekkert kalt?
Steinþór Jóhannsson og Magnús
Hellisbúar.
Elias Guðmundsson.
lega ekki hægt að vera við
þetta nema í sólinni.
— Það hefur lítið verið
hægt að gera í sumar?
— Ojú. Við höfum unnið
mikið í saltfiski, vaskað hann
og þurrkað.
— Hvað vinna margir hérna
núna?
— 15, en stundum hefi ég
haft 45 börn í vinnu þegar
Gamla fólkið sat og lét sólina
■— Og þér finnst gaman að
veiða?
— Já.
— Skemmtilegra í sólskini
en righingu?
— Já, miklu skemmtilegra,
sagði Gísli.
— En ef það verður rign-
ing í kvöld þegar flóðið kem-
ur, sagði Ásgeir. — Ætlarðu
þá að veiða?
■ — Já, en ég vil heldur að
verði sól, sagði Gísli.
Og þar með kvöddum við
hina áhugasömu veiðimenn
við steinstokkinn, og héldum
upp með læknum.
Þar hittum við tvo strák-
patta, sem voru að vaða og
sulla í læknum og mýrinni
ylja sér fyrir utan Sólvang.
— Nei. Við látum bara
sokkana okkar í skóna. Við
höfum allt í skónum, segja
þeir hlæjandi og ösla út í
mýrina.
Skammt frá sat hópur fólks,
eldra og yngra, fyrir utan .all-
stórt geymsluhús. Þetta var
starfsfólk Bjarna Gíslasonar,
sem rekur þarna saltfisks- og
skreiðarverkun. Þau sátu
þarna og sleiktu sólskinið í
kaffitímanum, sem var að
verða búinn, er okkur bar að
garði.
— Það er skreið, sem við er-
um að stafla inni í húsinu,
sagði Bjarni Gíslason, sem
þarna var mættur og stjórn-
aði hópnum. — Það er eigin-
við ' breiðum saltfiskinn á
hraunið.
— Og hvernig gengur að
stjórna þessum skara?
— Það gengur ágætlega, en
það þarf að stjórna þessum
greyjum og kenna þeim. Þau
þurfa tilsögn eins- og aðrir,
sagði Bjarni, og með það reis
allur hópurinn á fætur og
hélt inn í skemmuna til að
stafla skreiðinni.
Við yfirgáfum Hafnarfjörð
eftir að hafa komið við andar-
tak að Elliheimilinu Sólvangi,
og tekið mynd af vistfólkinu
þar sem það sat úti í sólinni.
Er í Fossvoginn kom sást
að mikill mannfjöldi var sam-
an kominn í Nauthólsvík, en
ekki áræddum við að halda
þangað. Hinsvegar hittum við
tvo unga menn í fjörunni við
Nesti. Þeir voru að burðast
þar með vindsæng og teppi,
og sögðust heita Steinþór
Jóhannsson, 10 ára og Magn-
ús Elías Guðmundsson, 10 ára,
báðir úr Kópavoigi.
— Við förum hingað alltaf
í góðu veðri,_sögðu þeir. Það
er miklu betra að vera hérna
en í Nauthólsvík. Við förum
aldrei álveg þangað, en hins-
vegar hérna út með strönd-
inni. Þar vitum við um lítinn
helli, og þar skín sólin alltaf
inn. Við syndum í sjónum þar
fyrir framan og skríðum svo
inn í hellinn til að þurrka
okkur.
Hafið þið farið oft í hellinn
í sumar?-
— Nei, það hefur verið svo
leiðinlegt veður. En við erum
samt búnir að fara sex eða
sjö sinnum.
— Hvað gerið þið við vind-
sængina?
— Við notum hana til að
sigla á. Svo hvolfum við
stundum og þá er gaman.
— Kunnið þið að synda?
— Svolítið. Við erum ekki
flugsyndir, en við förum held-
ur aldrei langt út..
— Og er sjórinn ekki kald-
ur?
— Nei, ekki núna. En það
var svolítið kalt í gær.
Og með það öxluðu þeir
vindsængina og teppin og
röltu út með fjörunni, en við
héldum í bæinn, og inn í
veðurblíðuna á skrifstofunni!

% % ° tl'í
v’- *“■ ' **

H«r séat hópurinn, sem vinnur hjá Bjarna Gislasyni í Haí narfirðL
Karl Hallur Sveinsson og Vaigeir Ellertsson vi» lækinn.