Heimilisblaðið - 01.01.1977, Síða 10

SKUGGINN
Framhaldssaga eftir G. O. Baxter
Mánuði seinna, áður en Chuck Parker
var orðinn jafngóður eftir sárið í öxlinni,
og áður en sárið á fæti Jess Shermans var
gróið, og áður en Harry Lang hafði náð
sér eftir hræðsluna, fengu þessir þrír ungu
menn bréf með þeirri ógnun, að einn góð-
an veðurdag mundi Skugginn koma aftur
og hefna sín á þeim, af því að þeir hefðu
verið nógu ragir til að skríða á bak við
konu.
Til Sylvíu kom. hvorki bréf né skilaboð.
Fyrir hana voru lagðar spurningar hundr-
uðum saman um það, hvernig maðurinn
liti út, sem enginn annar en hún hafði
séð ógrímuklæddan. En hún svaraði þeim
öllum með því að hrista höfuðið. Varir
hennar voru lokaðar með sjö innsiglum,
leyndarmálið var eign þess manns, sem
áleit hana hafa svikið sig í tryggðum.
III.
Ókunnur ma'öur.
Fyrri hluta dags eins tveim árum síðar
sat Algernon Thomas sheriff á svölunum
á húsi sínu og virti fyrir sér götulífið í
litlu borginni Silver Top. Hann var ekk-
ert töfrandi að útliti, lítið og skinhorað
gamalmenni, mjög skjálfhentur. En engu
að síður var Algie Thomas sá maður, sem
einn gat haldið uppivöðsluseggjunum í
námaborginni í skefjum. Sagt var, að hann
gæti gert hina ótrúlegustu hluti með þess-
um skjálfandi höndum, þegar á riði. Hann
eyddi ekki tímanum með kjaftæði, held-
ur tók til starfa. Og hann var ekki seinn
í snúningunum. Skammbyssan hans missti
aldrei marks.
Fyrir framan veggsvalirnar var bund-
inn reiðtýgjaður hestur. 1 heimsókn hjá
Algie Thomas var einn af starfsbræðr-
um hans, Joe Shriner, sem var sheriffi í
borginni Carlton.
Gestur hans stóð við og við upp af stóln-
um og gekk óþolinmóðlega fram og aftur
um veggsvalirnar, og settist að því loknu
aftur við hliðina á hinum sí-rólega Algie.
„Nú skal ég segja þér, hvað það er, sem
kom mér til að fara hingað,“ sagði sher-
iffinn frá Carlton í einni af þögnunum
eftir hið eirðarlausa ráp hans. „Ég hef
nýlega frétt af Skugganum.“
Um leið og hann sagði þetta laut hann
skyndilega fram og leit á Algei eins og
maður, sem lítur á skotspón til þess að
vita, hvort skotið hefur hæft. En Algie
hreyfði sig ekki. Hann skotraði aðeins
gömlu augunum sínum á starfsbróðurinn,
og hann kinkaði kolli varla sjáanlega.
„Er sá náungi kominn aftur á kreik?“
spurði hann m.eð sinni Ijúfustu röddu.
Joe settist aftur í stólinn og andvarp-
aði.
„Enginn getur botnað í þér, Algie,“
sagði hann eftir drykklanga stund. „Ann-
ars hefði ég haldið, að þetta væri frétt,
sem gæti lífgað þig dálítið við.“
„Ég er sæmilega lifandi," sagði gamli
sheriffinn. „En hvernig getur þú verið
fullviss um, að það sé Skugginn, sem er
á kx*eiki?“
„Það er vegna hestsins hans,“ sagði Joe
Shriner. „Dökkbrúnn hestur með svört-
um rákum. Eg var einu sinni að elta hann
á rauðku þarna,“ hann benti með höfð-
inu í áttina til hestsins síns. „En hann
10
HEIMILISBLAÐIÐ