Heimilisblaðið - 01.01.1977, Page 34

„Hvað er eiginlega að ofninum okkar? Hann ósar
aldrei svona." Ó, það versnar og versnar og að lokum
verður reykurinn , húsinu svo mikill, að Kalli og
Palli verða að flýja út. Þegar þeim verður litið upp
á reykliáfinn sjá þeir að pelíkani liggur ofan á hon-
um. Svo það var ekki furða að ofninn ósaði fyrst
rykurinn komst ekki upp um reykháfinn. Kalli sótti
bogann sinn. „Nei,“ hrópar Palli „þú mátt ekki skjóta
hann!“ „Það ætla ég heldur ekki að gera, nú skaltu
sjá!“ Og hann bindur reykta síld við örina og skýtur
henni fram hjá pelíkananum. Og pelíkaninn flýgur
strax af reykháfnum til að ná síldinni og út kemst
reykurinn upp um skorsteininn.
„BANG! ... Ég hæfði,“ hrópar Kalli. Hann og Palli
eru að kasta í býflugnabú. Loks dettur býflugnabúið
niður og nú verða þeir að flýta sér heim, áður en
býflugurnar stinga þá. Þegar þeir standa inn í stof-
unni sinni og líta út sjá þeir, að garðurinn er fullur
af býflugum, sem bíða eftir þvl að þeir komi út.
Kalla og Palla finnst snjallræði að setja grautar-
potta á höfuð sér, þegar þeir fara út i garð að tína
blóm, svo býflugurnar geti ekki gert þeim mein. Þeg-
ar þeir eru komnir inn til sín og hafa sett blómin
í vatn fljúga tvær býflugur úr blómunum, þar sem
þær höfðu falið sig, og stinga Kalla og Palla illa
af því að þeir eyðilögðu búið þeirra.