Hljómlistin - 01.10.1912, Qupperneq 14

12
HLJÓMLtSTIN.
Sá var par borinn, er sá, Iwc háll
við söngsins máll
lyftir sér alfrjáls vor andi.
I íónunum hegrði’ hann guðs tungumál,
cr lilraði kórinn af hreimi,
par átti sér riki hans söngelsk sál
í samhljómsins fegurðar heimi.
Heiðursdag pinn eflir heila öld
skal hátl í kvöld
heiðra með söngklið i sölnm!
Hörn pin og samlandar safnast hér
og senda pér
strengljóð frá ströndum og dölum.
Ihi ruddir oss fgrstur pá björtn braut
til bjarmalands söngsins Ijósa.
Við söngdísar Islands sumar-skraut
býr sál pin á milli rósa.
Guðm. Guðmundsson.
III.
Hann skildi pað hinmeska móðurmál
sem mœlir í tónum og hljómum,
og andi hans leitaði Ijóss og trausls
hjá lislanna helgidómum.
Ilann fann vora list. Hún var fálu’k og glegmd.
Ilann fann hana göfga og pníða.
flann leiddi’ hana fram til frœgðar og vegs
og færði’ hana í drolningarskrúða.
Nú lxefir hann glatl oss iim hundrað ár
og hljóma mim nafnið hans lengi,
pvi pað er með elsku og alúð fest
við íslenzkrar hörpu slrengi.
G. M.
IV.
Með bjartra vona hjör i hönd-
pá hófst pitt gönguskeið,
og hrifinn nanistu hugarlönd
við helgra tóna seið. —
Pn vaktir okkar ættarpjóð
af eijðimerkur pögn
og titra lézt pitl tónaflóð
með töframögn.
Og láukvak og lœkjarnið
pá lagðir i pinn strengjaklið.
Pii brautnjðjandi byrsadl varsl
og beittir viljans glóð.
()g fána söngsins fram pú barst
til frægðar vorri pjóð.
Pá áttir pjóðlegt ajl i sál,
sem ekki hræddist neitt.
Pii hafðir lýð við hljómsins mál
i hópum seitt!
Og fjalla-bergmáls fiðlunið
pú falst i pínnm strengjaklið.
Og lögin hljóma hrein og ný, —
pvi hundrað árin pín
crn’ að eins brot af öllu pvi,
er um pinn varða skin.
Frái gzta tanga’ að efsta dal
pín óma tónaljóð,
sem lindalwísl i liljusal
og löðurs /lóð!
Og œltlands söngva öldunið
pá ófsl í pinna strengjaklið!
Einaii P. Jónssus.
Lúðrafélög
eru nú sem stendur þrjú hér í Reykjavík;
elzt þeirra er Lúðrafélag lteykjavíkur, senr
jafnframt er líklega elzta starfandi »músik«-
félag landsins, stofnað 26. marz 1876 al'
tónskáldinu Helga Helgasyni, og var hann
ávalt formaður þess þangað til um haustið
1902, að hann flutti alfarinn héðan al' landi
burt til Ameríku. Síðan hetir Eirlkur Bjarna-