Kirkjuritið - 01.05.1940, Síða 13

Kirkjuritið.
Páll Jónsson vegaverkstjóri.
171
vináttu. Svo mikið ástfóstur tók Páll við „Njólu“ Björns Gunnlaugs-
sonar, að hann gaf hana úl í þriðja sinn af litlum efnum, ásamt
öðrum manni. Gaf Páll sinn hluta og dreifði um land alt, þjóðinni
til nytsemdar.
Páll skildi manna fyrstur vegaþörf landsins, og sigldi þrisvar
til Noregs til að kynna sér vegagerð. Var árum saman i þjónustu
landsins sem verkstjóri, og má með nokkurum rétti kallast fyrsti
vegamálastjórinn.
Eftir að Páll lét af vegaverkstjórn barst hann austur í Bisk-
upstungur, og lókst þá vinátta með honum og séra Magnúsi Helga-
syni, er aldrei bar skugga á. Fyrir tilmæli séra Magnúsar tók
Páll að sér að veita forstöðu búinu á Iðu, er bóndinn druknaði
árið 1903 frá konu og fjórum ungum börnum. Því heimili vann
Pált kauplaust í niu ár, og styrkti ekkjuna síðan lengi fjár-
hagslega.
Á efri árum var Páll próventumaður á Holtastöðum í Langadal.
Páll var lengi meðhjálpari i Holtastaðakirkju, og eftir lát hans, 8.
ágúst 1939, gaf söfnuðurinn silfurskjöld til minningar um hann.
Hangir skjöldurinn i Holtastaðakirkju.
Páll Jónsson var sæmdur riddarakrossi Fálkaorðunnar.
Páll gaf svo að segja alt um æfina, er hann gat við sig losað.
Stærstu opinberar gjafir hans eru tveir sjóðir, aðallega til sam-
göngubóta i Árnessýslu, og eru þeir nú komnir yfir 20 þús. kr.
Hitt er ómælt og óvegið, er hann gaf börnum og smælingjum.
Hann fékst allmikið við ritstörf, einkum stærðfræðilcgs og trú-
arlegs efnis, en alt er það óprentað.
Hann var ókvæntur alla æfi.
Hann var allra manna samvizkusamaslur, allra manna trúastur,
allra manna lireinlífastur, trúmaður mikill og frábær að fórnfýsi
bæði i garð þjóðarinnar og meðbræðra sinna.
(Grein um Pál er i Óðni 32. árg. 1930).