Jólakveðja til íslenzkra barna frá dönskum sunnudagaskólabörnum - 24.12.1913, Qupperneq 5

3
Jesús og Jólmnnes skirnri.
Surair menn fara með þá fjarstæðu, að
hyggilegast sé að eiga enga vini, þeir sem
þetta segja vita ekki neitt hvað sönn vin-
átta er, þvi ef þeir vissu það, myndi það
vera þeim ljóst, að enginn er jafn fátækur
og sá vinalausi. —
„Og Jónatans sál batt sig við Dnviðs
sál, og Jónatan elskaði Davið sem sjálfan sig.“
JÞelta er sönn vinátta, heilög vinátta. —
Nú skal eg segja þér dálitla sögu af
Georg Williains, sein stofnaði K. F. U. M.
Þegar hann var unglingur var hann í
húð hjá ríkum kampmanni í Lundúnum;
búðarþjónarnir vóru ekki góðir menn, þeir
hæddust að Georg vegna þess að hann
hvorki drakk né blótaði, Georg var mjög
einmana og fann sárt til einstæðingsskapar
síns; hann sagði Guði frá liögum sínum
og bað hann um að senda sé einhvern
ungann mann, som gæti orðið vinur hans.
— Guð heyrði bæn hans og sendi honum
vin, sem var honum einlægur og gó.ður,
og liéldu þeir tryggð til dauða dags.
Settu þér það takmark, að vera trúr
vinur vina þinna, og gleymdu þvi ekki, að
góður vinur er náðargjöf frá Guði.
Ekki nein jól!
Saga frá Indlnndi.
Við erum stödd i dálitlu þorpi á Ind-
landi; húsin eru lág og fátækleg, ílest
hyggð úr leir. IJað er sólsetur. Pálma-
trén, sem álengdar eru líkust svörtum súl-
um með grænum hlöðum efst uppi, bera
við himininn, sem er eldrauður á litinn. A
grænu hrísgrjóna ökrunum umhverfis þorp-
ið sjást hópar af fólki við vinnu. Það er
hvorki létt verk né skemtilegt, sem þetta
fólk hefir. Frá morgni til kvölds verður
það að standa kengbogið í vatni upp i
ökla, og setja með mestu varkárni ofurlitlar