Gelmir - 01.04.1954, Blaðsíða 10

Næst vildi ég aðeins fara fáum orðum um félagslíf heimavistanna al-
mennt. Haldin hafa verið tvö heimavistarkaffikvöld, bæði fremur vel
heppnuð og vel sótt af heimavistarfólki, mættu þau áreiðanlega vera
fleiri, ef tök væru á. Var tekin upp sú nýlunda í vetur að láta herrana
draga nafn einnar dömunnar, er svo skyldi verða hans borðdama. Ekki
er vitað, hvort þeim hefur öllum fallið það vel, en það blandaði fólkinu
saman og hefði getað aukið kynningu manna, og má slíkt vel endurtakast.
Hitt sýnir skort á félagslegum þroska að hirða ekkert um þá döinu, sem
dregin var, og hlaupast þannig brott frá skyldunni, eins og henti suma
þetta kvöld. Heimavis'ardansleikir hafa verið nokkrir, en þó með færra
móti. Hafa þeir yfirleitt verið fjörugir og mættu áreiðanlega vera fleiri.
Krakkarnir úr bænum hafa kvartað undan því, að þeim fyndist anda köldu
til sín, ef þau kæmu á slíka dansleiki. Mest virðist hafa borið á slíku hjá
heimavistarmeyjum. Mættu þær athuga, að slík afbrýðisemi er ástæðu-
laus af þeirra hálfu, hlulföllin eru þannig á milli karla og kvenna í vistun-
um. Slík ónot og afbrýðisemi myndi valda hinum leiðinlegasta anda innan
skólans, og ber okkur að uppræta slíkt. Við megum vera hverjum þeim
þakklátur, sem vill skemmta sér með okkur frekar en annars staðar, og
skyldum við taka honum opnum örmum íremur en reyna að útskúfa
honum.
Annars virðist þró-min vera þannig, að menn vilji heldur fá leyfi til
skemmtana í bænum heldur en skemmta sér í skólanum.
Því miður er eins og stundum virðist sem mönnum finnist sjálfsagt
að gera eitt og annað, það verður aðeins einhver annar en hann sjálfur
að gera það. Þetta er hættulegur hugsunarháttur, sem við verðum að upp-
ræta. Ég er ekki ósmevkur um, að þetta sjónarmið gildi allt of oft í sam-
bandi við „Muninn“, á hverju hausti eru honum valdir ritstjórar tveir,
síðan þykjast flestir .ausir allra mála við hann, en vilja saint, að blaðið
komi út, og setja óspart út á, ef eitthvað fer aflaga.
Að lokum vildi ég segja þetta. Verum þess ætíð minnug, hvert fyrir sig,
að allt íélagslif, hverju nafni sem nefnis', bygg.'st á einstaklingnum, hverj-
um og einum, og hvert félag verður því öflugra sem fleiri virkir þátt-
takendur eru. Við skyldum ætíð, ef okkur finnst eitthvað vera öðruvísi
en það ætti að vera, líta fyrst í eigin barm hvert fyrir sig og athuga, hvort
við höfum gert okkur til þess, að það yrði sem bezt.
e
10
GELMI.B