Fríkirkjan - 01.01.1902, Blaðsíða 10

10
börnunum, lofcning fyiir foreldrum sinum, iofcning fyrir þessu
ósýnilega valdi, og löngun eptir að verða lík foreldrunum.
Dálítið af eilífðarlopti í kringum foreldrana, dálitið af hirnnesk-
um l)iæ um enni þeirra, það er sú hjálp og aðstoð í uppeld-
inu, sem því miður allt of fáir hafa revnt né hafa hug-
boð um.
Börnin verða því að sjá andlega lifið, áður en farið er
að tala um það við þau; þau eiga að sjá í h'fi og dagfari for-
eldra sinna, hversu sælt og dýrmætt það er að vera guðs
barn, sjá. að þá deyr gleðin aldrei, jafnvel þótt veikindi og
ýms bágindi berji að dyrum, sjá að jafnaðargeð og stilling
gengur ekki úr vistinni, þótt sorg og ireistingar hrindi upp
hurðum. Hjörtu barnanna og hugur hneigist upp á við og verð-
ur betri jarðvegur fyrir alit gott og göfugt, ef þau veiða vör
við að foreldrar þeirra horfa til himins og sækja þangað styrk
sinn og gleði. Yenjulega ganga börnin götu foreldranna.
(Framh.)
--------c~<x>------
Vilh, Beck um háskólann og biblíukritikina,
Nokkur orð verð eg að segja um samband hcimatrúboðsins
við háskólann. Mjög innilegt eða náið hefur þetta samband
aldrei verið. Háskólinn hefur jafnan komið fram með tals-
verðu yfirlætí hér á landi, í meðvitundinni um hina háu vís-
indalegu stöðu sina; og fyrir þá sök hefur hann einnig ávallt,
en þó einkum fyr á tímum, framleitt heilmikið af hefðar-
prestum með hinni sömu háleifcu tilfinningu þess aðvera vísinda-
lega menntaðir. Það hlaut því að vera erfitt fyrir háskólakenn-
ara vora að hugsa sér, að það gæti átt sór stað, að óbreyttir
leikmenn, sem jafnvel voru flestir af alþýðu eða bænda .stétt,
væru færir um að prédika guðs orð og útþýða það. Skrítið
dæmi upp á það minnist eg að kom fyrir eitt sinn, er eg átti
tai við Martensen biskup, þennan gamla háskóiakennara. Við
ræddum einmitt um heimatrúboðana, og spurði hann þá: „En
prédika þessir menn virkilega?* Þegar eg kvað já við því.
sagði hann: „En hvernig geta þeir prédikað? Þeir kunna þó
ekki grísku,'' og gjörði eg þá upplýsandi athugasemd við það,