Liljan - 01.06.1916, Page 7

L I L J A N
49
var tveimur sagt að verða eftir. Caroll kallaði á Gas-
kell, yfirbókarann inn í instu einkaskrifstofuna. í
fremri skrifstofunni hafði Hastings boðið Thorne hin-
um unga að fá sér sæti. Þar varð hann að biða þangað
til eldri verzlunareigandinn hafði lokið samtali sínu
við Gaskell.
»GaskelI«, sagði Mr. Caroll, »ef við hefðum farið að
yðar ráðum, og látið alt ganga eins og það gekk meðan
pabbi var á lífi, þá hefði þetta aldrei komið fyrir. Það
hefir ekki komið fyrir, en við fengum dágóða lexíu.
Og hér eftir förum við hægt en höldum beina leið. Við
þurfum ekki yðar með til að kenna okkur það. Við
viljum að þér farið og fáið frí í mánuð. f’egar eg hélt að
við værum að fara á höfuðið, afréð eg að senda börnin
ásamt kenslukonunni í sjóferð, til þess að þau sæu ekki
blöðin. En nú þegar eg get aftur litið framan í þau, get
eg ekki án þeirra verið; eg gel ekki látið þau fara. Ef
þér og konan yðar viljið bregða ykkur í sjóferð til
Nýja Skotlands og Quebec, þá getið þið verið í káetun-
um, sem eg pantaði handa krökkunum. Það er kallað
konungskáetan, hvað sem það nú á að þýða; og ferðin
stendur yfir í rnánuð. Skipið fer í fyrramálið. Sofið þéi
nú ekki of lengi því að þá getið þér orðið af því«.
Yfirbókarinn stakk farmiðunum í vasa innan á vest-
inu sínu. Hendur hans skulfu og þegar hann svaraði
skalf rödd hans einnig.
»Verða af skipinu«, hrópaði hann. »Ef það ætlar á
undan okkur Maríu verður það að fara strax. Við för-
um uin borð í kvöld«.
Hálftima síðar lá María á knjánum við að láta ofan
í ferðakofortið, en maður hennar var að síma í lyfja-
búðina eftir sjósóttarlyíi.