Ljósvakinn - 01.11.1925, Page 6

86
LJÓSVAKINN
— hjer finnum vjer öllum sannleik-
anum haldið fram i fáum orðum. í
þeim finnum vjer föðurinn, hina guð-
dómlegu visku, frá hverjum allir hlutir
koma. í þeim finnum vjer soninn,
»Logos«, sem opinberar föðurinn, er í-
mynd veru hans og sýnir heiminum
eðli hans. Og í þeim finnum vjer and-
ann, sem »kennir alt og minnir á alt«.
Þessir eru þrír, en þó eitt. Guðdóm-
urinn er persónlegur og raunverulegur,
en þó eitt. Frá þessum guðdómlega
persónleika út gengur öll viska, allur
kraftur og öll sannindi. En það má
ekki blanda Guði saman við hluti, sem
hann hefir skapað; því að hann er per-
sónuleg vera en kemur ekki fram sem
persóna í náttúrunni.
S. F.
„Aldrei þekti jeg yður“.
Eitt alriði er oss öllum sameiginlegt
áhugamál, og vjer getum ekki komist
hjá því, að veita því atbygli vora hvort
sem vjer viljum eða ekki. Vjer vitum
allir, að þetta líf er, jafnvel þegar best
lætur aðeins örstutt, og sú spurning,
sem ósjálfrátt kemur stöðugt upp í huga
eins og sjerhvers er þetta: Hvað mun
framtiðin bera i skauti sinu?
Á meðan frelsarinn dvaldist hjer á
jörðinni, lýsti hann með fáum en skýr-
um orðum ástandinu eins og það
mundi verða á efsla degi. Hann sagði:
Margir munu segja við mig á þeim
degi: Herra, herra, höfum vjer ekki
spáð með þínu nafni, og höfum vjer
ekki rekið út illa anda með þínu nafni,
og höfum vjer ekki gjört mörg krafta-
verk með þínu nafni? Og þá mun jeg
segja þeim afdráttarlaust: Aldrei þekti
jeg yður; farið frá mjer, þjer sem fremj-
ið lögmálsbrot!« Matt. 7, 22. 23.
Drottinn leiðir athygli vora að »þeim
degi« og þar með á hann við hina al-
varlegu stundu, þegar allir innbyggend-
ur jarðarinnar fá laun sín. En tökum
eftir hinum miklu vonbrygðum, sem
»margir« verða fyrir sem segjast hafa
spáð i Drottins nafni. Þeir hafa jafnvel
ímyndað sjer að þeir hefðu vald til
þess að reka út illa anda, og þeir eru
fyllilega sannfærðir um að þeir hafi
gjört mörg kraftaverk fyrir Drottin. En
vjer skulum taka eftir hinu ákveðna
svari sem þessir sjálfblektu menn fá:
»F*á mún jeg segja þeim afdráttarlaust:
Aldrei þekti jeg yður; farið frá mjer,
þjer sem fremjið lögmásbrot!«
Hjer höfum vjer fyrir oss menn, sem
iðka órjettlæti, óguðleika og lögmálsbrot.
F*eir bera kristið nafn og »játa góðri
játningu«, en Kristur segir, að hann hafi
aldrei þekt þá. Samt sem áður hafa
þeir sjálfir haldið, að þeir gætu spáð,
rekið út illa anda og gjört mörg krafta-
verk í Krists nafni.
Drottinn var aldrei með hótanir rjelt
út í bláinn. Hann talaði aldrei nein ó-
nauðsynleg orð. Þessi ofanrituðu orð
Heilagrar ritningar innibalda mjög al-
varlega vlðvörun til allra, sem nefna
sig kristnu nafni. Vjer þurfum að hafa
það skýrt fyrir oss, að það er eitt að
bera kristið nafn og játa Krist með vör-
unum og alt annað að vera fyltur þeim
krafti, sem framkvæmir kraftaverk í
mannslífinu með því, að umbreyta
hjartanu. Mjög margir halda, að þetla,
að lækna sjúka og lífga dauða sjeu
meslu kraftaverkin. Vissulega er það
mikið að vera læknaður af sjúk-
dómi með Guðs krafti, en þó er miklu