Ljósvakinn - 01.11.1928, Qupperneq 10

60
LJÓSVAKINN
unglinganna, einmitt meðan þeir eru ef
til vill að njóta skammvinns synda-unaðar?
Já, hversvegna höfum við samvizku, sem
dag eítir dag og ár eftir ár minnir oss á
réttlæti og dóm, á fánýti lifsins og á eilífð-
ina? Já, hversvegna? Af því að Guð elskar
mennina, og hann vill leiða þá á rétt-
lætisbraut. Verk heilags anda við að draga
syndarana til Krists er að öllum líkindum
margbrotnara en við höfum skilning um.
Við getum staðið gegn áhrifum hans, en
þó er það sannleiki, »að sérhver löngum
eftir sannleika, hreinleika, sérhver sann-
færing um vort eigið synduga ástand, er
vitnisburður um, að andinn starfar að því
að draga oss nær Kristi«. Pessvegna: wÞú,
sem í hjarta þínu finnur löngun eftir ein-
hverju betra en þessi heimur hefir að
bjóða, lærðu að þekkja þá löngun og
kannast við að það er rödd Guðs i sálu
þinni«. Já, mættum við allir læra að
kannast við hinn óumræðilega kærleika,
sem Guð ber til sérhvers syndara.
»En ég segi yður sannleikann: Pað er
yður til góðs, að ég fari burt, því. að fari
ég ekki burt, mun huggarinn ekki koma
til yðar, en þegar ég er farinn mun ég
senda hann til yðar«. Jóh. 16, 7. Og nú
verður maður aftur að spyrja: Hvað mundi
heimurinn hafa verið, með alla sorgina,
þjáningarnar og dauðann, ef þessi tals-
maður hefði ekki verið? Vegna hins hræði-
lega valds, sem syndin hefir yfir mann-
kyninu hefir það orðið að þola miklar
þrengingar, og sem enginn getur skilið til
fulls. En að alt þetta hefir ekki fyrir
löngu siðan tekið allan kjark og von frá
okkur eigum við andrúmslofti náðarinnar
að þakka, sem Guð hefir gefið þessum
synduga heimi — þessu »lögmáli lifsins
anda« i Krisli Jesú, sem verkar gegn »lög-
máli syndarinnar og dauðans«, eða með
öðrum orðum, sem allsstaðar veitir kær-
leika Guðs gegn áformi Satans að eyði-
leggja mannkynið. Hvað er það, sem
huggar sorgmædda ekkjuna, er hún er
alein eftir með barnahópinn sinn, sem
þerrar tárin af augum hennar og styrkir
móðurkærleikann, svo að fórnir hennar
vegna barnanna gera hana alls ekki kjark-
lausa, heldur miklu fremur gefur lífi hennar
styrk og gleði? Er það ekki Guðs óskilj-
anlegi kærleikur, sem er lind allrar sannrar
mannelsku, góðgirni og umburðarlyndis?
Drottinn gefur hinum veiku þrótt. Hann
huggar hina sorgmæddu og gefur þolin-
mæði og styrk til þess að þola mótlætið.
»Miskunn þin nær til himna og trúfesti
þfn til skýjanna«. »Hversu mikil er gæzka
þin, er þú hefir geymt þeim, er óttast þig«.
»Þú, sem heyrir bænir, til þfn kemur alt
hold«. Sálm. 57, 11; 31, 20; 65, 3.
Að myrkur dauðans og syndarinnar
hefir ekki fyrir löngu lagt oss i duft-
ið, er honum að þakka, sem gekk
með bökkum Jórdanar, og sem Jóhannes
skirari sagði um: »Sjá það Guðs Iamb, er
ber heimsins synd«. Sannlega, ef Guð heföi
ekki sent sinn eingetna son í heiminn, og
hefði hann ekki »borið þjáningar vorar
og harmkvæli«, þá hefði ekki einn einasti
geisli frá Paradis upplýst hina syndum
spiltu jörð. En Guði sé lof, sem gaf Adam
og Evu fyrsta fyrirheitið um »sæði kon-
unnar« áður en þau yfirgáfu hið fagra
heimili sitt, Eden. »Hann var særður vegna
vorra synda og kraminn vegna vorra mis-
gerða; hegningin, sem við höfðum tilunnið
kom niður á honum, og fyrir hans benjar
urðum við heilbrigðir«. Jes. 53, 4 — 6.
Að vfsu mun aðeins sá er tekur á móti
frelsinu i Kristi, hafa fullkomlega gagn af
endurlausnarstarfi hans. »En öllum þeim
sem tóku við honum gaf hann rétt til
þess að verða Guðs börn, þeim sem trúa
á nafn hans«. Jóh. 1, 12. Tökum við ekki
móti Jesú höfum við ekki heldur hlut í
hinni nýju Paradís. En að öðru leyti er
það satt, að allir þeir mörgu, sem varla
hafa hugsað til Guðs nokkru sinni eiga
fórnardauða Krists að þakka allar sannar
gleðistundir. Hver brauðhiti, bver sólar-