Ljósvakinn - 01.11.1928, Qupperneq 13

LJÓSVAKIN N
63
bæði lærdóm og lffsreynslu til að bera,
jafnast þeir alls ekki við hina »nýju« að
því er frú Besant hafði sagt i viðtali einu
í Berlín er hún var á leiðinni norður á
bóginn.
Getum við vænst nýs og betra
mannkyns?
það er þessi spurning, er við óskum að
dvelja ofurlítið við. Til þess að byrja með
viljum við tala um hið »nýja mannkyn«,
og svo ofuilitið um uppeldisson frú Annie
Besant, hinu unga Indverja J. Krishna-
murti. Árið 1909 fékk frúin — »þegar eg
var utan við líkama minn«, eins og hún
kemst að orði — boð um »að heimskenn-
arinn mundi aftur taka sér bústað í lík-
ama manns, til þess i gegn um munn læri-
sveins síns að endurtaka hin gullvægu
andlegu sannindi, sem menn þurfa að
heyra við hvert nýit timabil«. Og 1911
fann hún Krishnamurti sem »verkfæri
heimskennarans í framtiðinni«.
Grundvallaratúði guðspekinnar, sem við
ætlum að dvelja við í þessari grein eru í
stuttu máli þessi: Við hvert nýtt timabil
kemur fram nýlt mannkyn. Við byrjun
slíks tímabils kemur og »heimskennarinn«
í einni eða annari persónu, sem hann vel-
ur fyrir verkfæri sitt.
Nú segja guðspekingar okkur að slíkt
timabil sé komið, og nýtt mannkyn er
eigi að frelsa heiminn frá eyðileggingu, sé
nú að koma fram, og hinn ungi Krishna-
murti sé nú einmitt að byrja starf silt
sem verkfæri heimskenuarans.
Þetta eru djarflegar staðhæíingar, sem
mikið láta á sér bera. Og þar eð augljóst
er hve víðtæka þýðingu slíkar kenningar
hafa fyrir einstaklingana munu allir sann-
trúaðir beina Ijósi ritninganna að þessu
fyrirbrigði og spyrja: Er þetta i samræmi
við hina heilögu ritningu?
I fyrsta lagi viðvíkjandi »nýju mann-
kyni«, sem eigi að frelsa heiminn frá eyði-
leggingu — og gera hann belri. — Talar
rilningin um þvílíkt? Nei, þvert á móti.
Saga mannkynsins byrjar við sköpunina
og skömmu siðar kemst syndin inn og
hún heldur áfram sínu eyðileggjandi verki
þangað til
Kristurkem-
ur aftur. Liti
maður aftur
í aldirnar er
hvergi að
finna »Dýja«
menn sem
hafi um-
breytt öllum
heiminum.
Hin fyrstu
1600 ár eft-
ir sköpunina
sýna aftur-
för i siðferði,
þangað til
Guð varð að
útrýma nærii öllu mannkyninu með synda-
flóðinu. Og 500 árum eftir að þessi stór-
feldi atburður bar við varð Guð að kalla
Abraham út frá hinum viltu trúarbrögð-
um þeirrar tíðar manna, (sjá 1. Mós. 12,
1; Jós. 24, 2. 3.) og láta hann setjast að
meðal heiðingjanna í Kanaanslandi. Saga
eftirkomenda hans, sem og annara þjóða,
sýnir áframbaldandi afturför i öllu góðu,
þangað til Guð varð tilneyddur, að síðustu,
að hafna Gyðingaþjóðinni sem verkfæri
sinu. Hin fyrstu 800 ár e. K. hafa sömu
sögu að segja: mannkynið, þrátt fyrir
kristnar manneskjur innan um, hefir í
heild ekki batnað. í stuttu máli: Öll saga
fortíðarinnar staðfestir kenningu ritningar-
innar, bæði hina sögulegu hlið hennar og
einnig spádóma hennar viðvíkjandi þessu
atriði.
En hvað eigum við að segja um hin
siðustu hundrað ár? Þau hafa að geyma
hinar ótrúlegustu framfarir á öllum svið-
um efnisins, þar til að menn eru nú ekki
farnir að efast um að neitt sé það til í
Frú Annie Besant.