Ljósvakinn - 01.11.1928, Síða 16

66
LJÓSVAKINN
inn var fullnaður, kvað við hróp fyrir-
rennarans, sem sagði: »Tíminn er fullnað-
ur og Guðsríki er nálægta Mark. 1, 15.
Og »þá fylling tímans kom sendi Guð son
sinn fæddan af konu«. (Gal. 4, 4.) eins og
Guð hafði sagt fyrir í Eden (1 Mós. 3,
15.) og fyrir munn Jesaja (7, 14). »Fyll-
ing tímans« var komin, er hinn Eilífi
byrjaði á að virkileggera hina eilífu »ráðs-
ályktun, sem hann hafði fundið upp sjálf-
ur« um sáttmála, frelsunaráform, er ætti
að safna öllu saman undir eitt höfuð í
Kristi. Ef. 1, 9. 10. Hin eina holdgun frá
æðri heimi sem nokkru sinni hefir átt sér
stað, varð. Hann »birtist í eilt skifti við
endir aldanna«. (Hebr. 9, 26.) »til þess að
afmá synd með fórn sinni«. »Hann gerði
það í eitt skifti fyrir öll« (Hebr. 7, 27; 9,
28 ; 10, 10.) »einu sinni« steig hann upp
til himins, þar sem hann í »eitt skifti fyr-
ir öll« gekk inn i hið heilaga (Hebr. 9,
12.) þar sem hann nú gegnir æðstaprests-
embætti fyrir þá sem á hann trúa hér á
jörðu. Og þegar þelta verk sem »fórn« vor
og »talsmaður« vor (1. Jóh. 2, 2. 3.) er á
enda, kemur hann í eitt skifti fyrir öll
hingað til jarðarinnar til þess að taka sina
trúu eflirbreytendur og lærisveina til sín.
(Jóh. 14, 3.)
Nokkura viðbót við þessa ráðsályktun,
eða nokkurn annan verður ekki rúro fyrir
og uppfyllir enga þörf. Sérhver boðskapur
annar en fagnaðarerindið í Kristi um frels-
un frá synd, er því blekking frá óvininum.
t*að gildir einu hve fallega slíkur boð-
skapur litur út og hve nauðsynlegur hann
kann að virðast þeim sem ekki sjá Frels-
arann í Jesú og hve æskilegt sem það virt-
ist vera að svo væri. Jafnvel »engill frá
himni« væri »bölvaður«, ef hann reyndi
að »boða annað fagnaðarerindi«. (Gal. 1,
6.—8.) Þetta eina sanna fagnaðarerindi er
Guðs, . . . um son sinn, fæddan að holdi
af kyni Davíðs«. (Róm. 1, 3. 4.)
Boðskapur og staðhæfingar
Krishnamurti.
Hver er nú boðskapur þessa Krishna-
murti, sem sagt er að sé »hinn mikli
heimskennari« kominn í holdi þessa Ind-
verja? Þessa spurningu er vert að alhuga.
Fyrir rúmu ári siðan var haldið »sjötta
alþjóðaþing Stjörnunnar frá Austri« í Om-
men í Hollandi. Bæði verndarmanneskja
frú Annie Besant og Krishnamurti formað-
ur félagsins voru þar viðstödd. Þar voru
haldnir »stórvægilegir fyrirlestrar« af vís-
indamönnum »um tímaskifti og nálægð
heimskennarans o. s. frv. »Fjöldi tilheyr-
enda var sem eitt stórt eyra«, skrifar Dr. Lilly
Heber i Oslo (»Aftenposten« 19. ág. ’27.).
»Allir skildu og fundu, að Krishnaji, sem
nú hafði risið á fætur og var byrjaður að
tala, að hann væri ekki lengur Krishnaji,
heldur eitt í hinum mikla heimskennara,
sem við svo lengi höfum beðið eftir. Það
var hann sem var þarna í mynd Krishnaji«.
Og heyrum nú boðskap hans, er hann —
til þess að maður noti þau orð sem Lilly
Heber notar — »bar fram eins og sá sem
vald hefir« orð eins og þessi:
»Af því að eg hefi fundið frelsi og ham-
ingju, af því eg hefi fundið veginn til frið-
ar, óska eg að aðrir gangi sömu braut. Af
því eg virkilega elska, af því eg hefi inni-
lega löngun eftir að frelsa mennina, eftir
að fria þá við sorgum, ætla eg að fara um
heim allan. Opna hjörtu yðar svo þið
frelsist, og sjálfir gelið frelsað mannkynið,
svo þið getið sjálfir farið út og sýnt mönn-
um, sem eru niðurbeygðir af sorg og erf-
iði, að frelsi þeirra, hamingja þeirra, frels-
un þeirra er í hugskoti þeirra sjálfra«.
Þegar Annie Besant var í Oslo talaði
hún við blaðamennina. Og er hún var
spurð um hvort Krishnamurti sjálfur fyndi
sig vera heimskennarinn, »svaraði Annie
Besant skýrt og skorinort já. Hann getur
sagt: Komið til min, eg er kennarinn —
eg vil gefa yður frið«. (»Aftenposten« 25.
ág. ’27.)