Kennarinn - 01.12.1897, Qupperneq 3

PÁLL LITLI.
Smásaga Fykir Bí')kn.
—19—
Það var óvanalega kalt um jóla-
leytið. í liúsum ríka fólksins var
lagt vel í ofnana, svo hlytt og nota-
legt var inni, pó hríðin og kuldinn
úti ætlaði að deyða bæði menn og
málleysingja, En i porpinu voru
líka margir fátæklingar, sem svo sem
ekkert eldsneyti áttu og gátu Jjví
ekki liitað húsin sín —ekki einu sinni
um hátíðamar. Einna bágast var [)ó
ástandið hjá honum Sveini Árnasyni.
Gamli kofinn hans var allur farinn nð
<refa siír, vegglímið var fallið
burt með pörtum og stórar rifur
voru komnar hjer og par. Kolin
voru afar dfr pennan vetur og engir
peningar voru að kaupa fyrir.
Sveinn liafði alla daga verið fá-
tækur, en aldrei liafði verið eins
pröngt í búi hjá honum og nú. í
petta sinn hafði hann svo sem ekkert
getað unnið sjer inn um Iiaustið, þvi
við þreskinguna liafði hann orðið fyr-
ir pví slysi, að handleggsbrotna, peg-
ar hann var búinn að vinna nokkra
daga. Eptir pað hafði liann ekkert
getað unnið.
Nú var komið fram að jólum.
Sveinn og konan lians, liún Sigríður,
sátu með börnin sín heima í kofan-
um. Sigríður var svo angurvær út
af pví, að geta ekkert glatt blessuð
biirnin um hátíðirnar -pví fátækar
mæður hafa líka viðkvæm hjörtu.
Börnin voru prjú. Páll var i*lztur,
á níunda ári síðan seint um sumarið.
Hann var allra laglegasta barn, pó
liann væri svona horaður og illa til
fara. Stundum kom hann til annara
barna, pegar pau voru að leika sjer
úti á götunum. Hann heyrði, að pau
voru alltaf að tala um jólin og jóla-
gjaíirnar. Svo liafði Iionum verið
sagt, að pað ætti að hafa stórt og
mikið jólatrje á aðfangadagskvöldið
í stóra samkomusalnum. Þangað áttu
(")11 börnin að koma,og par áttu pau að
gefahvert iiðru fallegar gjafir. Nú
langaði Pál litla svo dæmalaust mik-
iðtil að fá að vera með hinum börn-
unum við jólatrjeð og sjá Oll ljósin
ogskrautið. Svo hjelt liann hálfpart-
inn, að einhver kynni að gefa sjer
eitthvað, ef hann kæmi. Um petta
var liann sífellt að tala heima og biðja
foreldra sína að leyfa sjer að fara.
Móður hans fannst pað nær óhugs-
andi, að hann .anminginn í stagbættu
görmununijVæri látinn sjást með hin-
um börnunum, sem svo pryðilega
yrðu búin. Faðir hans sagði, að pað
mundi en<rann lana'a til að hafa hann
ineð, svo fátæklegann, enda kærði
liann sig ekki um, að hann træði sjer
inn hjá “fínu” fólki. En pangað til
var nú Páll litli að samt, að liann
fjekk leyfi til að fara á jólatrjessam-
komuna á aðfangadagskvöldið.
Ósköp hlakkaði Páll litli til að fara.
Svo pegar tíuii var til kominn pvoði
inóðirhans honum og bjó liann, sein
bezt hún gat. En pað var ekki urn
auðugann garðað gresja hvaðklæðn-
aðinn snerti, svo liann varð að fára í
gömlum buxum og bættri trey ju,sem