Kennarinn - 01.02.1900, Síða 15

SKÝRINGAR.
Það var i garði að Adain syndgaði, ICristur loið, var greftraður og birtist eftir
ujTprisuna pg í garði [Paradis] segir liann lærisveinar sínirmunu vera hjá sér. Þoss
meiri sem vandi vor er, |»vi nieir þurfiim vér að lúðja. LeHÍð um Wusliington vetur-
inu harða við Valley Forge. Þegar iill sigurvon sýndist úti, I»á gekk liann einn síns
liðs, kraup niður hak við eikartré og baðst fvrir af öllu lijarta. Lesið um I.úter á
bæu alla nóttina áður en hauu geltk t'ram i'yrir Karl koisara V. Of't var JeBiís sjálf-
ur liellar nætur á bæn.
Eftir að Júdas yfirgaf liópinn i loftsalnum á skirdagskveld, liélt Jesús áfram sam-
tiili við postulana og kvaddi |»á [Jóh. 13:151-16:315]. Svo flutti liauti bœnina fögru,
æðstaprests bæuina [Jóh. 17] og loks' sungu )»oir sálina.
I. ii. Þá fór Jesúsum nóttina ásamt lærisveinunum austur vflr Jósafatsdalinn, yflr
lækipn Ivedron, að grasgarði við rætur Olíufjallsina, er nefndist Getsemane, þar
átti sðr stað hiö sára sálarstríð.
:i. v. Þá kom stríðsmanna flokkur, partur af rómversku lierdeildinni, er jaínan
var í Antóníu kastalanum, til að halda Gyðingunum i skefjum; )>jóuar, vurðmeuu
l'rá inusteriuu og In'ill æöstaprestsins; með þeim var Júdas, svikarinn.
4. v. Jesús gekk á móti )»eim Og spurðí að liverjnm )>eir leituðu. Júdas liafði
ætlað að koma lionum á óvart, en Jesús vissi alla liluti.
í»-6' «. Við t»essi ot'ð og þann kraft, seni þeim fylgdi, urðu heiðingjarnir og Gyð-
ingarnir ug Júdas hræddir og lmpiiðu uiidmi, svo mikil tign og guðlegt vald staf-
aði uf Jesú. Þeir iiefðu litt að láta sér við þetta segjast. Jesús lilílir lau'isveinum
sínum. [H.-í). v.j
10. v. Pétur, jafnan fljótráður og ákafur, biður eklti svars, en bregður Rverði.
Síðar i'ókk Péturað reyna |»að, að“moð eigin kröftnm eiiítinn verst.” Málefni Krists
tapar ávalt á )>ví, að roynt er að heita valdi, sverðs eða liiggjafar, til að framkvæma
)»að sem álitið er bezt. Kristur getur kallað til síu legíóliir hersveita ef lianii vill.
Mulku»—Eftirtektavert er |»að, aö siöasta Uraftaverkið, sem Jes.ús gerði áður en
iianii dó, var að lækna óvin sinn.
II. i\ Eina sverðlð, sein lirúka á til að rerju kristindómiun, er “sverð andaus, sem
er guðs órð.” Kærleikurinn er frá guði kominn. Sorgir vorur og raiitiir eru lagð-
ar á oss al'föðurnum, svo vér skuluui leita lians. Það er skylda vor sem, kristinna
manna að )>olu lieldur rangt,eu að liel'na vor á óvinum voruin.JI. Pét. 2:19-24;3:17-18.]
12. v. Jesústuud var nút komin. Gyðingar og lieiðingjar sanieina sig til að
handtaka Krist. Alt maiinkyniö var samtaku í |»ví að binda guös lambið og leiða
)>að til slátriinar. Gyðingarnir áklöguðu liaiin, on heiBingjainir krossfestu hann.
Jesús gekk sjálfviljugur á vald )»eirra.
Ut. v. Ilatinas og Kaífas, l'yrir liöud Gyðinga, dætndu liinn snklausa. Hannas'Jnifði
ongan rétt til að rannsaka málið, en sem tengdal'aBir æðstaprestsins og_ sökum
gáfna sinna var hann aðal-maður ráðsins.
15. v. Pétiir og Jóhannos fylgdu álengdar. JiMiannes vnr knnnugur í liúsi æðsta-
prestsins og fékk því inngöngu og gat einnig kumið Pétri inir.
76- /7. v. Péturhafði sagst skyldi reynast Kristi trúr, þót.t allir svikju hann og
sagðist skyldi deyja með henum. En "8á som þykist standa gæti. að sér aö haim
l’kki falli”, Hatan var ekki ánægðnr með uð íinfa steypt Júdasi, lieidur'vildi mí
einiúg ateypa þemuim lærisvein. Satan lél hann fyiirverða sig fyrir að vera læri-
sveinn .Tesú og hræðslan kuýr lianu til uð sverja og sárt við leggja aö hann þekki
ckki Krist.