Kennarinn - 01.11.1900, Síða 2

___0___
1 „ETÐBEININGAR FYRTR SITNNUDAGSSKÓL AKENNARA.
Eftor sr'ra Rtínólf Marteinsson.
FramhaliL
Menn tala um ail læra “kverið,” ogf peg'ar neraanclÍMn er búinn að
læra orð þess, segja menn, að hann kunni það og sé biiinn að læra "krist-
indóminn”; en kristindóinurinn, hjá slíkuni nemendum, er oft injiig litill.
Retta ernefnilega alveg öfug aðferð: nienn gjöra verkfæri að takraarki.
Aðal-liugmyndir kristindórasins eru takraarkið. Barnið þarf að læra að
þekkja synd mannsins, náð guðs, friðþægingu frelsarans, starf heilags
anda í manns-lijartanu; það þarf að Jaekkja veginn til sáluhjálpar. Dað
Jiarf að læra að þekkja sig sjálft og sínar eigin stóru andlegg þaifir; J;að
Jiarf að læra sjálft að.snúa sör til föðursins, biðja iiann í Jesú nafni og á-
setja sér af öllu hjarta.'að lielga lionura llf sitt. Regar ‘'kverið’’ er not-að
sem verkfæri til að koma neraandanum í verulegann skilning ura þessar og
hinar aðrar stóru hugmyndir kristindóinsins, Jrá er “k.veriö” notað rétt.
Reynið eklci æfinlega til að kenna alt, en leggið aðal-áherzluna á stærstu
hugmyndirnar.
•‘Leggið rækt við skilning fólkstns,” var einu sinni vel sagt við kirkju-
Jiings-raennina. “Leggið rækt við skilning lærisvtina yðar”, segi eg
nú við kennarana í sunnudagsskólunum.
Samkvæmt þessu, sem að ofan er sagt, meinum vér með því, að kenna
“lexíu,” Jiað, að koma lærisveinunnm til að skilja aðal-hugrayndir hennar.
Dað, að öllum kennurum mishepnast að ineira og minna leyti, að látil suma
nemondur sína skilja, kemur ekkert Jiessu máli við. Þotta verður að vera
mark vort og mið, og ver verðum með öllu móti, að reyua að ná ]>ví inarki
einsoftog oss er möo-ulogt. Qir vér verðum að nóta öll verkfæri, sera vér
getuni náð í, til aö framkvæma Jretta. Vér getum J>ftt orð. sagt notnend-
unura sögur, sýnt ]>eim dæini, vitnað í það, setn vér höfum áður kent,
svnt [seimmyndir, sagt [>eim fri öðruin bókuin, gefið ]>eim skVringar, synt
[>oiin staði á lan labrefum, vituað til eigin reynsiu [>eirra, viðhaft feainlík-
iugar og dæmisögur, ásamt fl.,—alt sainan þetta tíl að koma ]>eim í skiln-
.ing um aðal-hugmyndir lexíunnar. Aðal-verkfæiiö til alls ]>essa eru sanit
spurriingarnar. An þeirra getur maður vanalöga ekki vitað, hvort barnið
skilur það, sora maður er að fara með, eða ekki. Varist samt að einblína
svoá þossi verkfæri, að þór tnissið sjónar á aðal-tilganginutn, að kenna
hugmyndir.
Af þessu. sem -sagt hefir veríð. kann einhyer að draga þá ályktnn', að
vér leggjura eríga áherzlu á orð lexíunnar, En eins og þegar liefir verið
tekið fiam, eru orðin eitt af verkfærunum, sem gera hugtnyndirnar skiljai--