Kennarinn - 01.06.1903, Blaðsíða 2

42
KENNARINN
38. Því eg er þess fullviss, aö hvorki dauöi né líf, hvorki
englar né höfðingjadæmi né völd, hvorki hiö yfirstandanda,
né hiö ókomna, 39. hvorki hæö né dj'pt eöa nokkur önnur
skepna inuni geta skiliö oss viö guös kærleika, sem er í Kristi
Jesú drotni vorum.
Sá gu5, sem kristin kirkja játar trú á og hefir játað, er hinn þríeini guð,
faðirinn, sonurinn og heilagur andi. Sú trú er ekki smíð mannsandans, heldur
trú á guð eins og hann hefir opinberað sig. Hér ekki um það að ræða,
hvort maðurinn skilji, heldur þ'að eitt að kannast við guð eins og hann hefir
birst mönnunum og í trú að tengjast honum. Með því að trúa á guð eins og
hann hefir birst trúum við á sannan guð, því án opinberunar þekkist ekki
guð. Sá, sem því trúir ekki opinberun guðs, getur ekki trúað á annan guð en
hugarsmíð mannsins. Guð hans er ósannur. Trú hans þá ósönn. Trúin á
þríeinan guð er ein sönn og veitir ein manninum sanna hjálpræðis-vissu.
Óbifanlega hjálpræðis-vissu þessarar trúar sýnir nú lex.; því þar sem þessi trú
er lifandi í sálunni (lifandi kristin trú', þar er 1. Heil. aniii f sXlunni (27).
,,Hyggja andans"; það, sem heil. andi þráir og biður um í kristins manns
hjarta. Guð, sem rannsakar hjörtun, þekkir þetta og uppfyllir þessa þrá.—
Foreldrar! kennarar! Þekkir hann þrá heil. anda í hjörtum ykkar viðvíkjandi
börnunum ? -— 2. Guð lætuk alt verða kristnum manni (=þeim, sem elskar
hann) til góðs (28—30). Hér sýnt, að hjálpræðið er algerlega frá guði. Hon-
um að þakka það. Þess vcgna er vissa þess óbifanleg og þess vegna áreiðanlegt,
að alt verður til góðs þeim, sem.í trú hefir tekið við lijálpræðinu. — Þessi vers
eiga ekki að auka trúargrufi, heldur trúarvissu. — 3. Guð er með kristnum
manNi (31.32). Hvað sýnir það betur en það, að guð gefur sinn eigin son í
dauðann? og hvað gefur betur vissuna? — 4. Ekkert skilur kristinn mann
við kærleika KhisTs (35—39). V. 36: sjá D. S. 44, 22. En sú blessaða
vissa. Finst þér það? — Þú mátt þá eldti með vantrú og lífi í synd sltilja þig
sjálfur við drottin þinn og hjálpræði hans.
AÐ LESA DAGLEGA.--Míín.: Ptí- 3, 1—10. ÞriÖ.: Pg. 4, 23—35- MiÖv.: Pg 5, 33—
42. Mmt.: Pff. 6, 1—15. 1-öst.: Pg. 7, 44--C0. Laug.: J’g. 8, 26 -40.
KÆRU BÖRN! Þið eruð skírð til nafns föðursins, sonarins og heilags
anda. Hinn þríeini guð tók ykkur þá í faðm sinn og gerði ykkur að börnum
sínum. Síðan hefir hann verið með ykkur, verndað ykkur og varðveitt, og vilj-
að láta alt verða ýkkur til góðs. Er ekki gott að vita það, að guð er með okkur
og elskar okkur? Jú. En við getum ekki liuggað okkur við það, ef við viljum
ekki vera með guði — viljum ekki hlýða honum, þegar hann kallar á okkur með
orði sínu. Munið að hlýða guði og orði hans, góðu börn. Þá er guð með ykkur.
,,Faðir, sonur og friðar adni, Lát mig jafnan lifa þér
fót minn leið þú hrösun frá; líf á meðan veitist mér,
skírnarheit að vel eg vandi uns á himnum fæ eg finna
virstu náð og styrk mér ljá. fögnuðmeðalbarnaþinna. “-Sb.414-