Kennarinn - 01.06.1903, Blaðsíða 8

KENNARINN
48
ySur burt fara, og þér skuluö ekki bíSa lengur. 29. Móses
sagSi til hans: Þegar eg fer út af borginni, þá vil eg fórna
höndum til drottins, og mun þá reiðarþrumunum linna og
hagl ekki framar koma, svo aS þú vitir, aS jörðin er drottins.
30. Og veit eg þó, aS þú og þínir þjónar óttast enn ekki
drottin. 31. Hör og bygg var niöur slegiS, því bygg hafSi
fengiS ax og hörinn fræknappa. 32. En hveiti og rúgur var
ekki niöur slegiS, því þau höfSu seint komið upp. 33. Móses
gekk frá faraó út af borginni og fórnaði upp höndum til drott-
ins; linti þá reiðarþrumunum og haglinu, og regnið streymdi
ekki lengur niSur á jörðina. 34. En er faraó sá, að regnið
þætti og haglið og þrumurnar, þá syndgaðist hann enn meir,
og bæði hann og þjónar hans forhertu hjörtu sín; og svo
mikið var þrályndi faraós, að hann leyfði ei Israelsmönnum
að fara, eins og drottinn hafSi fyrir sagt fyrir munn Mósesar.
Lex. sýnir áhrifin, sem 7. plágan hafði. ViS 2. pláguna, og enn meir við
þá 4., linaðist faraó; en við þessa virðist hann hafa linast hvað mest. Hún
virðist því hafa haft mest áhrifin. Nú fyrst kannast hann við að hafa
syndgaðÍ27). Kemur fram iðrunarfullur. En hvernig er iðrun hans? ,,Eg
hefi syndgast. “ „Drottinn er réttlátur. " ,,Eg hefi á röngu máli að standa. “
,,Biðjiðdr. fyrir mér". Skal hlýða (27. 28). Alt ljómandi falleg orð. Og
eftir þeim að dæma virðist faraó vera orðinn nýr maður. En falleg orð ekki
nóg til að gera mann að nýjum manni. Að vísu hefir hann meint þetta alt þá
stundina. En góð meining dálitla stund gerir engan að nýjum manni. ,,Að
þessu sinni" (27) er ekki góðs viti. Né heldur: ,,og mitt fólk". Þá ekki: ,,ef
dr. tekurburt pláguna, þá skal eg" (28). Enginn, sem iðrast af hjarta, segir:
,,í þetta skifti hefi eg verið vondur. " Ekki heldur er hann að bæta úr fyrir
sér með því að kenna öðrum um. Faraó, hinn einvaldi, sem gerði jrað, sem
honum þóknaðist, var sá, sem aðallega hafði þrjóskast. Þá segir ekki einlæg-
iega iðrandi maður við guð: ,,Efþúgerir þetta eða þetta fyrir mig, þá skal
eg vera góður." — En hvernig lítum við á okkar synd? Hvað segjum við við
guð um hana? Hvernig eru okkar betrunar-loforð? — Lex. ætti að koma okkur
til að prófa okkar iðrun.—Hræðslan kom faraó tif að iðrast. Vill losast við
piáguna, ekki við synd sína. —Hvað kemur okkur tii að iðrast? — Með plág-
unni er betrunin horfin frá faraó (34). Um leið verri maður. — Það verður
hver, sem iðrast, án þess að vilja verða betri maður eða lætur betrun sína að
eins vera stundar-betrun — góðar stundar-hugsanir og tilfinningar. — Hvernig
er betruh okkar? Betrun margra fermingar-barna?
AÐ LESA DAGLEGA.—Mán.: Pk. 27. 27—44. ÞriS.: Pk. 28, 16—31. Miðv.: Rdni. 1, 1—
15. Fimt.: Rdin. 1, 16—32. Föst.: Rdin. 2, 17—29. LauK.: Róm. 3. 19—31.
KÆRU BÖRN! Hafið jiið aldrei sagt: ..Viðskulnm vera góð, ef við fáum
jietta eða þetta?" Það er ekki fallegt. Þið þurfið að vilja vera góð, af því
það, er hið besta fyrir ykkur að vera góð. Ef jiarf að kaupa ykkur til þess, þá
Jrykir ykkur ekki vænt um að vera góð. Þarf að kaupa ykkur? Ó, lætið aldrei
jiurfa að kaupa ykkur. Biðjið guð að hjálpa ykkur. Segið við hann: ,,Góði
guð, láttu okkur þykja vænt um að vera góð."
,,Hinn vonda soll varast" o.s.frv, —Sb 358, 2.