Kennarinn - 01.12.1903, Blaðsíða 5

RENNARINN
89
á Patmos, bjargeyju lítilli í Grikklandshafi suöv. af Efesus, í
útiegö þar um ár 95 vegna ofsókna Dómizíans keisara gegn
kristninni. Hér er hann einn drottinsdag hrifinn f anda(io),og
eru honum þá af drotni Jesú gefnar sýnirnar.sem hann aö boöi
hans skrifar í bók og senda á söfnuðum sjö tilgreindum (1 1) í
Asíu (4) þ. e. í héraöi einu svo nefndu umhverfis Efesus. Bæ-
irnir, sem söfnuöirnir eru nefndir eftir, mynda hring út frá
Efesus, og er byrjaö á hringnum frá Efesus og noröur. En
það,sem drottinn vill meö opinberun sinni til jóh. gera kunn-
ugt, er ekki ætlað þeim söfnuðum einum, heldur kirkju hans
á öllum tíinum. Viö hana vili hann tala. Þá viö okkur. Söfn.
eru tilnefndir 7 af því sú tala er líkingartala, táknar heild—
söfn. 7 = allur söfn. dr. eöa kirkja hans;—jóh. heyrir raust
mikla (10), en þegar harn snýr sér viö, til aö athuga, hver
tali viö hann, sér hann 7 ljósastikur gulllegar (12). Tákna
söfn. 7 = kirkjuna. Sbr. ljósastikuna sjöörmuöu í musteri
Gyöinga. Átti að tákna þar hinn útvalda söfn. guös.
Olían guös anda. Ljósið guös orö. Gulliö dýrö safn. sök-
um þess aö hann er guös. Þetta skýrir líkingarmáliö hér meö
hinum 7 gullnu ljósast.: kirkjan fvrir anda guðs og orö hans,
sem hún á aö fiytja, er dýrðleg í augum guðs.— En á meöal
ljósast. sér Jóh. J. Kr. í guödómlegri dýrö hans, en þó sem
inann: sér hann sem guömann(i3—16). Honum lýst sem
manni (,,líkum mannssyni“), sem presti (búningurinn), hei-
lögum hatandi allan óhreinleik (háriö hvíta),og meöbeilögu
augun, sem sjá alt og alt ljótt fiýr undan eins og eldi (augu
sem eldlogi) og brennandi af vandlætingasemi (fæturnir o. s.
frv.), stjórnandi söfn. sínum (stjörnurnar í hægri hendi hans
= leiðtogar safn. undir hans valdi), með oröi sínu dæmandi
alla synd og sigrandi alla óvini (tvíeggjaöa sveröiö). Orð
hans skal heyrast og fyrir því allir þagna (,,hans málrómur
sem niöur'* o. s. frv.). Utlit hans alt guödóml. dýröarljómi
(,,ljómandi sein af sólu“ o. s. frv.). Hann, sem birtist þann-
ig í sýninni, er hjásínum söfn.-safn. herra (,,meöal ljósast. “).
—Jóh. verður hræddur; en dr. leggur hægri höndina á hann
og hughreystir hann. (17. 18.) Syndugur maður hlýtur aö
skelfast frammi fyrir hinum heilaga; en hina skelfdu, sem trúa
á Jesúm og elska hann, tekur hann að sér. J. Kr. eigin lýs-
ing á sér í v. 18 er lýsing á honum sem sönnum guöi.—Látum
lex. tala viö okkur um J. Kr., um guðmannl. dýrö hans,
heilagleika og vandlæti.
AÐ LESA DAGLEGA. — Mán.: 1. Kron. 17, 1—15- Þrið.: 2. Kron. 7,11—17. Miðv,: Esaj.
jj, 1—n, Fimt.: Jer. 23, 1—8, Föst.: Jer. 30, 1?—2?. Laug.: Jer, 33, 14—26,