Mánaðarblað K.F.U.M. í Reykjavík - 01.09.1927, Síða 7

MÁNAÐARBLAÐ K. F. U. M.
5
Trúaðir biblíuskýrendur eru á g-agnstæðri
skoðun um þetta og skulu hjer tilfærð nokk-
ur dæmi, er þeir telja sanna að Jóhannes
postuli og enginn annar geti hafa skrifað
guðspjallið.
Jóhannes postuli var yfirlætislaus og auð-
mjúkur maður. Þess vegna nefnir hann
aldrei nafn sitt í guðspjallinu. En þegar
óhjákvæmilegt er að geta um það, er hann
hefir sjálfur sagt eða gert, þá talar hann um
„annan lærisvein“ eða „lærisveininn, sem
Jesús elskaði“. Þetta er mjög eftirtektar-
vert, einkum þegar þess er gætt að hin guð-
spjöllin nefna nafn Jóhannesar opt og
inörgum sinnum.
Þegar sagt er frá því í Jóhannesar guð-
spjalli, er Símon Pjetur og Jóhannes hafi
ívlgt Jesú inn í höll æðsta prestsins, þá segir
hann: Símon Pjetur og „annar lærisveinn“.
„En sá lærisveinn var kunnugur æðsta
prestinum", bætir hann við.
Þessi kunningsskapur Jóhannesar við
æðstaprestinn kemur svo víða fram í guð-
spjallinu og sjest glögt á því að hann skýrir
nákvæmar frá mörgu en hinir guðspjalla-
mennirnir, sem ekki voru kunnugir æðsta
prestinum eða í höll hans.
Til dæmis skýra allir guðspjallamennimir
frá því að Pjetur hafi höggvið eyrað af ein-
um þjóni æðstaprestsins. En Jóhannes einn
segir nafn hans. Hann veit að þjónninn heit-
ir Malkus, af því að hann er kunnugur æðsta
prestinum og veit hvað þjónar hans heita.
Enginn guðspjallamannanna segir nafn
æðstaprestsins nema Jóhannes; af því að
l'.ann var svo kunnugur honum, var honum
tamt að nefna hann með nafni. Jóhannes
getur þess einn, að Annas æðstiprestur var
tcngdafaðir Kaifasar. Hann var svo kunn-
ugur æðstaprestinum, að hann þekkti tengdir
hans.
Jóhannesi er leyft að ganga inn óhindrað
í höll æðstaprestsins, en Pjetur er látinn
bíða fyrir utan þangað til að Jóhannes hef-
ur fengið leyfi dyravarðarins til þess að
leiða Pjetur inn. Þar naut Pjetur kunnug-
leika Jóhannesar í höllinni.
Guðspjallamennirnir segja allir frá spurn-
ingunum, sem beint var til Pjeturs um það,
hvort hann væri ekki lærisveinn Jesú frá
Nasaret, en Jóhannes einn segir svo nákvæm-
lega frá, að hann getur þess að hinn síðasti
sem spurði, hafi verið þjónn æðstaprestsins
og segir jafnframt frá því, að hann hafi
verið frændi Malkusar, sem Pjetur hjó eyr-
að af. Jóhannes var svo kunnugur þama, að
hann þekti ekki einungis þjónana heldur og
ætterni þeirra.
Jóhannesarguðspjall eitt getur þess, að
prestarnir vildu ekki ganga í höll landshöfð-
ingjans „til þess að þeir saurguðust ekki,
heldur mættu neyta páskalambsins“. Jó-
hannes er svo kunnugur þessu og nákvæm-
ur, að honum nægir ekki að segja frá athöfn-
um prestanna, heldur segir hann líka hverj-
ar voru orsakir þeirra.
Jóhannesarguðspjall eitt segir frá Nikó-
demusi. Hans er getið þrisvar og sagt að
hann sje „ráðherra meðal Gyðinga“, „af
fiokki Fariseanna“ og einn í ráði þeirra.
Nikódemus hefur því verið handgenginn
æðsta prestinum og Jóhannes þekkt hann
svona vel vegna kunnugleika síns við æðsta
prestinn.
Jóhannesarguðspjall er hið eina af guð-
spjöllunum, sem lýsir einkafundum æðstu
prestanna. Það bendir ótvírætt til þess að
höfundur þess hafi verið kunnugri þeim en
hinir guðspjallamennirnir, eins og hann seg'-
ir sjálfur.
Þetta, sem nú hefir verið talið og margt
fleira í guðspjallinu sannar, að það hlýtur
að hafa verið skrifað af Jóhannesi postula
sjálfum, eða eftir frásögn hans.
Þegar vjer lesum Jóhannesarguðspjall með
nákvæmri athygli, þá finnum vjer þess alls-
staðar merki, að það hlýtur að vera sjónar-
og heyrnarvottur, sem segir frá. S.n.
----O*---