Verði ljós - 01.02.1896, Side 11

27
Jeg fæ l>ví ekki betur sjeð, Bergþór minn góður! en að, skoð-
un þín og annara, cr eins og þú vilja nema staðar við siðalærdóm
frelsarans, en hafna öllu hinu trúarlega, sje mjög svo ofasöm og
ófullnægjandi, því að ómögulegt vcrður að aðskilja það, seni Krist-
ur segir með tilliti til breytninnar, frá því, sem hann segir í trú-
aráttina; því verður að taka hvorttveggja saman, eða með öðrum
orðum, minnast þess, að einmitt hinn sami spekingur, er heiminum
gaf hinn dýrðlegasta siðalærdóm, sem þar var nokkru sinni kendur,
sagði um sjálfan sig að hann væri guðs sonur og var fús á að
lcggja lífið í sölurnar fyrir þá staðhæfingu. Og jeg segi: Annaðhvort
hefir hann talað sannleika eða þá líka farið með ósannindi. Við
crum þá aptur komnir að þessu mikla „annaðhvort — eða“, sem
við byrjuðum á og jeg hlýt að segja eins og jeg sagði áður: Um
nolckurn þriðja mögulegleikann getur ekki verið að ræða. í næsta
pistli mínum rnun jeg, ef guð lofar mjer að lifa, reyna að sýna
þjer, hvernig jeg loiðist og hlýt að leiðast að þeirri skoðun, sem
jeg er sannfærður um, að sje hin eina rjetta, að Jesús Kristur
hafi talað sannleika, er hann sagðist vera guðs sonur.
Hann sagðist vera guðs sonur — og fyrir það var hann dæmd-
ur til dauða, þrátt fyrir sína óviðjafnanlegu kenningu. Þennan
sama dóm hefir heimurinn verið að kveða upp yfir honum alt til
þessa dags og mun clcki hætta fyr en síðasti dagur upprennur.
Hefði hann sagzt vera sljettur og rjettur nmður, hefði heimurinn
aldrei þreyzt á að lofa hann og vegsama, en — hánn sagðist vera
guðs sonur! Þess vegna er hann enn talinn dauðasekur af ótai
mörgum mönnum. Guð varðvciti oss frá að vera í þeirra tölu!
Jeg verð nú að hætta, fóstursonur góður! ogbið þig að fyrir-
gefa icngdina, sem orðin cr á pistlinum. Þig kveður af vinarhug
og óskum beztu
þinn elskandi fóstri
Jfjörtur.
Kristsmeim — krossmeim.
i.
llans Nielsen Hauge.
Eptir S. P. Sfoertsen.
(Framhald). Árin 1798—1804 ferðaðist Hauge um land alt og boð-
aði guðs orð hvar sem hann kom. Nafn hans varð á skömmum
tíma kunnugt um endilangan Noreg og rit hans höfðu víða rutt hon-