Verði ljós - 01.04.1896, Blaðsíða 11

59
ustuna heflr í lífsbaráttunni, að bonum liggur við að efast um for-
sjón og náðarríka bandleiðslu guðs á sjer, og er þá skamt til von-
leysis og örvinglunar. Ekki er það síður hættulegt, þegar kær-
leiksleysi, öfund og broki ná að koma lagi á bann með eiturvopn-
um sínum. En opt bcfir sannkristinni konu tekizt að græða þessi
andlegu mcin, ef liún stóð nærri honum í þessari baráttu. Trúáðri
konu er svo eiginlegt að keppa sjálf eptir ogbendaþeim, crnæstir
standa á þessar einkunnir kærleikans: að vera góðviljaður, ekki
öfundsjúkur, gleðjast ekki af órjettvísi, en samgleðjast sannleikan-
um, trúa öllu, vona alt, UTiibera alt.
Símeon spáði forðum um sverðið, cr mundi gegnumsmjúga sálu
Maríu. Síðan eru sverðin orðin mörg, er sært bafa björtu krist-
inna kvenna, og sárin óteljandi, er á þær hafa borizt. Sorgar- og
þrautabyrði annara befir opt einnig að nokkru lent á þeim. Þær
bafa jafnan talið sjer skylt, að syrgja með syrgendum og taka
innilegan þátt í mæðukjörum þeirra, sem bágt bafa átt. Minna
má í þessu sambandi á hluttekningu kvennanna forðum í pínu frels-
ara vors. En ekki befir konum síður en körlum vcrið ljóst, bvar
liuggunarinnar væri að leita í hörmunum, og ljettisins í þrautun-
um. María sat forðum við fætur Jesú og blýddi bans kenningu.
Þar bcfir einnig lindin jafnan verið, er kristnar konur hafaleitað,
til þess að fá björtun lireinsuð frá sorg og synd. Pað cr laugin,
scm Hallgrímur Pjetursson minnist á, er hann segir:
„Yiltu þig þvo, þá þvo þú hrcint
þel bjartans bæði ljóst og ieynt,
cin laug er þar til eðlagóð
iðrunartár og Jesú blóð“.
A heimilinu cr það, scm kristin kona leysir af bendi það starf,
scm svo að segja helgar öll önnur störf hennar, það er móðurstarf-
ið. Fátt befir jafnmikil ábrif á framtíðarlíf barnanna eins og bin
nákvæma umhyggja móöurinnar fyrir þeim á beruskuárunum, bæði
í andlegum og líkamlegum efnum. Sjerstaklega cr ástæöa til að
drepa á þetta, cr vjer snúum buganum að voru eigin ættlandi.
Hin mikilvægásta fræðsla barnanna, fræðslan í kristindómi, hcfir að
miklu leyti vcrið starf móðurinnar. Frcmur öllum öðrum hefir
móðirin hjá oss innrætt börnum sínum trú og traust á drotni,
lagt þeim bænariðjuna á bjarta, og jafnframt gróðursett i hjörtum
þeirra bin fyrstu frækorn til margra blessunarríkra atbafna síðar
meir. Að þessu befir svo méstmegnis orðið að búa gcgnum alt lífið. Og
vjer höfum ástæðu til að þakka guði fyrir, að þessi fræðsla mæðr-