Verði ljós - 01.05.1898, Qupperneq 3

67
hanu að vera reiður, þ. e. gagutekiun af tilfinuiugunni fyrir þvi, að
hanu berjist með guði og uudir merkjum sannleikans í hinu mikla
stríði lífsins.
1-loff.
Sjera paldimar Briem.
1848—1873—1898.
Yfn'standaudi ár verður merkisár í lífi skáld-prestsius á Stórauúpi.
Á því fyllir lianu 50. aldursárið, 25. prestskaparárið, 25. hjúskaparárið
og á því verður lolcið við útgáfu hinna stórmerkilegu ljóða haus út at'
hoilagri ritmngu, þar sem „Davíðs-sálmar“, sem eigiulega eru elclci ann-
að eu einu hluti „Biblíuljóðauna11, muuu verða fullpreutaðir á þessu
sumri. Sjera Valdimar liefir látið mánaðarriti voru í tje velvild sína frá
því það byrjaði göngu sína, með því að lofa því að fiytja leseudum >sín-
um ýms af hinum andlegu ljóðum hans, sem ópreutuð voru, og með því
stutt hið unga mánaðarrit og aukið vinsældir þess meðal þjóðar vorrar.
Oss þykir því ekki nema tilhlýðilegt, að „Verði ljós!“ minnist sjei'a
Valdimars sjerstaklega á þessu merkisári æfi lians, og höfum vjer í því
skyni látið búa til þá mynd af honum, sem prýðir þetta tölublað, sann-
færðn' um að því verði telcið með þökkum af hinum mörgu vinum hins
audlega kveðskapar sjera Valdimars meðal leseuda mánaðarritsins.
I.
Sem eðlilegt er, er það skáldið sjera Valdimar Briem, sein
tlestum er kunnur lijer á landi og af flestum elskaður meðal þjóðar
vorrar. Aptur á móti þelckja miklu færri prestiuu sjera Valdimar
Briem og er það elcki nema náttúrlegt, þar sem hann mestallan prest-
skap sinu lxefir lifað meðal hiuua kyrrlátu i landinu i hinu litla og
fremur afslcekta prestakalli síuu. Þó er enginu efi á því, að kirkja
Islands hefir eklci átt marga betri eða nýtari þjóna á þessari öld en
haun, elcki átt marga starfsmeun, sem neyttu meiri sainvizkusemi í rekstri
köllunarverksins bæði í og utau lcirkju, og Ijetu sjer í öllum greiuum
annara um að hagur' safuaða þeirra, er þeim var trúað fyrir, stæðu með
aem mestum blóma, on einmitt prestinn sjera Valdimar, euda hefir
haun í fylsta mæli notið ástar og virðingar allra sinna sóknarbarna.
bað þarf ekki annað en heyra Hreppamenu minnast á sjera Valdimar
hl þess að sanufærast um, hve mikils liann er metiuu meðal sóknar-
harna sinna og hvert álit þeir hafa á honum sem prosti. Þeim þykh'
ehki að eins vænt um, þeim þykir blátt áfram sæmd að því, að eiga
slikan mauu fyrir sóknarprest og mega njóta prestsþjónustu liaus.