Verði ljós - 01.01.1901, Blaðsíða 16

12
nm, fór kandidat Sigurbjörn Á. Gíslason til Damnerkur næstliðið sum-
ar til ársdvalar hjá presti einum á Jótlandi, valinkunnum ágætismanni
af isleuzkum ættum. Sá prestur heitir Haldor Peter Bjarnesen, bróð-
ursonarsonur Þórðar klausturhaldara í Sviðholti Bjaruasonar og Ragu-
lieiðar, systur hans, móður þeirra Bjarna rektors og frú Ólafar, konu
Jens rektors Sigurðssonar. En þar sem, eins og kunnugt er, kirkju-og
trúarlíf í Danmörku er livergi heitara og iunilegra en á Jótlaudi vest-
anverðu, þar sem þessi prestur á heima, höfum vér mælst til þess, að
Sigurbjöru kandídat sendi blaði voru smápistla, er gætu gefið lesendum
vorum dálitla hugmynd um hið andlega líf þeirra Jótauna, sem svo mik-
ið orð hefir verið gert af og margt verið skrifað uni satt og logið. Yið
þessum tilmælum vorum hefir hann góðfúslega orðið og birtist hér fyrsti
pistillinn. —
I.
Gwíuih prestsetnr ,J/10 1900.
Þér haíið, kæri kennari minn! mælst til þess, að ég sendi yður
smápistla héðan til birtingar í blaði yðar, og þar sem utauför min er
yður svo mjög að þakka, get ég eigi færst undan þvi, þótt ég hefði
heldur kosið, að það liefði mátt dragast dálítið, þar sem ég hefi eigi
verið hér nema tvo mánuði og heíi því ef til vill skakka hugmynd um
ýmislegt, sem ég fæ síðar betri þekkiugu á. Eg hefi ekki heldur, enn
sem komið er, átt kost á að kynnast af eigin reynd og sjóu uema einui
af höfuðstefuunum innan dönsku kirkjunnar, sem sé heimatrúboðs-stefn-
uuni, því að þótt ég lesi hér flest eða öll kirkjuleg blöð dönsk, þá veita
þau ekki nema hálfa þekkingu. Það er að vísu nauðsynlegt að þekkja
kenningarnar og fræðivitið má afla sér nokkurn veginu af blöðum og
bókum, en þó er mest um vert að sjá, hvernig framkvæmdirnar eru og að
kynuast safnaðarlííin«, til þess að geta metið gildi hvei'rar stefnu, og í
því efni vil ég helst sjá alt með eigin augum áður en ég mynda mér
ákveðna skoðuu.
Eg hefi þegar rekið mig á, að óg hefi að ýmsu leyti haft rangar
hugmyndir um heimatrúboðið dauska. Mig hefir ekki skort færi á að
kynnast því síðan ég kom hingað, því að hér i grendinni ber láiigmest
á því og allir þeir prestar, sem ég hefi kynst hér nánar, fylgja þeirri
stefuu, að einum undantoknum. Mér er fullkunnugt um, að heimatrú-
boðsstefnau á sór ekki marga vini meðal lauda minua, og er það eðli-
legt þegar þess er gætt, að „þekking" flestra þeirra, að því er haua
snertir, er bygð á því, sem dönsk saurblöð og vantrúarmálgögn hafa
um hana sagt. Heimatrúboðið ber merkið hátt, gerir miklar kröfur til
manna og þekkir enga „vatnsgrautar-miskunnsemi" gagnvart hálfvelgj-
uuni, vautrúnni og siðspillingunni; en slikt hefir aldrei átt vinsældum
að fagna hér í liQÍmi, Auðvitað er stefna þessi ekki gallalaus íremur