Verði ljós - 01.01.1901, Blaðsíða 19

15
ísfc inn, er vildu. Þar talaði Móe prestur frá Skjern (út af Lúk. 10, 30
— 32) og síðan Kripschildt, gestgjafi frá Ivolding (út af Esaj. 6, 18);
hefi ég sjaldau heyrt ágætari ræðu en ræðu gestgjafans; mælska, snið
og inuihald var þar alt í hezta lagi, og tárin á kinnum tilhejrrendanna
háru þess vott, að orð hans áttu erindi til fleiri en mln. Þessi sam-
koma stóð alls rúma 3 tíma. Morguuinn eftir voru samtalsfuudir haldn-
ir á ýinsum stöðum í prestakallinu. Eg ók með prestunum góðan spöl
til reisulegs bóndabýlis uokkurs; voru þar sainan komnir yfir 100 manns
og var funduriun haldinn á græuni flöt í miðjum trjágarðinum. Síðari
hluta dags var enu haldin samkoma í trúboðshúsinu og var þar engu
minna fjölmeuni en dagiun áður; þar fluttu þrfr prestar sína ræðuna
hver. Þar eð ég ætlaði með járnbrautarlestinni næstu uótt frá Lunder-
skov, varð ég nú að kveðja prestana, sem ég hafði dvalið með þessa
daga, enda hafði járnsmiður nokkur í Luuderskov boðið mér að dvélja
hjá sér um kveldið. — —- Síðar um kveldið var ég við guðrækissam-
komu á heimili kaupmanns nokkurs í fmnderskov og var þar fjölmenni
samankomið. Dvaldi ég þar, eftir að lokið var samkomunni, til mið-
nættis, ásamt nokkrum öðrum 1 bezta yfirlæti, og varð ég þar að skýra
frá ýmsu viðvíkjaudi Islandi. Næsta dag um hádegisbil kom ég heim
aftur til Gudum, ánægður mjög yfir förinni. Er það trú míu, að ég
gleymi seint þessum „haustfundi11 í Skanderup og því, or óg sá þar og
heyrði.-------•
Sigurbjörn A. Gislason.
l|;arrison herforingi og vínið.
Kona nokkur frá Pensylvauíu segir svo frá: JÞegar Harrison herfor-
ingi stóð næstur til að verða forseti Bandarikjanna, var lianu eitt sinu á
ferð, og var boðið til miðdegisverðar í liinu forna liúsi Washingtons, í
Chester. Þegar sezt var að borðum, sáu menri, að liershöfðinginn drakk
samsætismönimm til í vatni. Heldri maðr einn frá New York tók þá
glas sitt og mælti: „hershöfðingi, viljið þér ekki gera mér þá ánægju
að drekka með mér glas af víni?“ Hershöfðiugiun færðist undan því
mjög kurteislega. Enn á ný var skorað á hann að drekka með glas
af víni. Þá þoldi hershöfðinginn ekki mátið, og þessi risavaxni maður
reis upp við borðið og svaraði moð tígulegu yfirbragði: „Herrar mínir,
tvisvar hefi eg færst undan að neyta vinsins. Það hefði átt að vera
uóg. Þótt þér keyrið bikarinn á varir mér, skal ekki einn dropi inn
fýrir þær fara. Það heit gjörði eg, er eg hóf lífsstarf mitt, að forðast
áfenga drykki og það heit hefi eg aldrei brotið. Vér vorum 17 sam-
bekkingar i skóla, ungir meuu, og tókum próf. Hinir 16 allir liggja