Verði ljós - 01.05.1902, Blaðsíða 7

71
efna- og eðlisfræðinnar, en dirfsfcu ekki að ætla þór að fiuna nýtt lög-
mál fyrir lífið.
Þeir seni vilja bægja burtu Jesú ICristi, ættu þó að miuuast þess,
sem heimurinn á houum upp að unna, að því er snertir vísiudin, list-
irnar, frelsið og siðmenninguna. E>að hefir nú einu sinui verið letrað
óafmáaulegu letri á hjörtu vor: „Jesús á að ríkja!“ Nú vel, látum þá
Jesúm rikja yfir skynsorai vorri, lijarta voru og vilja vorum. „Jesús á
að ríkja“, þessi orð sem voru hrósun vor á liðuum tímum, veiti oss nú
djörfung á yfirstandandi- tíma og von með tilliti til liins ókomna.
Jesús á að ríkja! Já drotna þú yfir oss, ó .Tesú, yfir landi voru og
þjóð, þar sem svo margir hafa elskað þig tignað og tilbeðið. Drotna
þú yfir oss, ver þú konungur vor á yfirstandaudi tíma; því að á vor-
um dögum getum vér hvað sízt án þíu verið; því að uú fretnur en
nokkru siuni áður þörfuumst vór ljóss, huggunar og djörfungar.
Im „alþýðuháskóla í Danmörku'*
hefir cand. Jón Jónsson sagnfræðingur ritað einkar skemtilega og fróð-
lega ritgjörð í síðasta hefti „Eimreiðarinuar", (VIII, 1), sem vér vild-
uni bonda lesendum voruin á með línuui þessuin. í>ar er rakin saga
þessarar einkeunilegu hrsyfingar, sein gamli Grundtvíg, presturinn og
skáldið, hratt af stað fyrir rúmum 50 árum og orðið heíir til svo ómet-
aulegrar blessuuar fyrir þvf nær allar framfai'ir meðal danskrar alþýðu
ó siðari helmingi nýliðinnar aldar, og minnumst vór ekki, að það hafi
gjört. verið áður á voru máli, að minsta kosti ekki eins rækilega og
hór er gjört og með jafnglögguin skilningi á öllu eðli hreyfingarinnar, rótum
hennar og markmiði. I>að leynir sér ekki, að höf. hefir ekki þekkingu
sína úr bókum eingöngu, lieldur hefir sjálfur komist í persónuleg kynui
við þessa hreyfiugu, enda er húu svo vaxin, að naumast verður annars
búist við fulluin skilningi á henni.
Sem geta má nærri verður höf. ærið skrafdrjúgt um sjálfan föður
lýðháskólanna, gamla Grúndtvig, enda er allur fyrsti kafli ritgjörðarinn-
ar æfisaga hans, prýðilega samiu og í öllu tilliti hiu íróðlegasta, þótt
þar só eius og gefur að skilja aðaláherzlan lögð á þá hliðina á lífsstarfi
Grundtvigs, er litur að þeirri hreyfingu, seni hér er gjörð að aðalum-
talsefui, sem só starfi hans að endurfæðing hins fornnorrætia þjóðaranda
hjá hinni dönsku þjóð, sem hanu svo gruudvallar á lýðháskólahuginynd-
ir sínar. Þar á móti er minni áherzla lögð á hina hliðina á lífsstarfi
hans eða þýðingu hans sem prests og skálds, enda lá það síður fyrir
hór.