Ný evangelisk smárit - 01.01.1900, Qupperneq 4

á
Og þeir verða ekki heldur varir við neina slíka löng-
un hjá sér. Þeir láta sér nægja að hafa guðs orð
um hönd. Kveldmáltíðar-sakramentisins þarfnast þeir
ekki. Það er ekki ætlað oss, hugsa þeir; að minsta
kosti ekki enn þá.
Við alla þessa menn segi ég: Cfangið til guðs borðs!
Kom þú eins og þú ert!
Það er ekki holt fyrir þig, sem leitar guðs, að
ganga ekki til guðs horðs. Jesús hefir þó innsett
kveldmáltíðar-sakramentið. Hann innsetti það á al-
varlegri stundu — nóttina, sem hann var svikinn.
Það getur ómögulega verið holt, að þú ekki notfærir
þér það, sem Jesús hefir fyrirskipað og iunsett í
heilagri alvöru. — Þegar Jesús skipaði fyrir um
sakramentið, tók hann hrauðið, gaf lærisveinum sinum
það og mælti: „Takið og etið“. Síðan tók hanu kaleik
með víni, rétti hanu að þeim og mælti: „Drekkið allir
hér af. Gerið það í mína minningu“. Það getur ó-
mögulega verið holt, að vilja ekki taka við því,
sem Jesús hýður þér; ekki gera það, sem Jesús biður
þig urn.
Það leynir sér þá ekki heldur, hve óholt það er.
Hvað leiðir af því, að þú gengur ekki til guðs horðs?
Afleiðing þess verður sú, að þér miðar alls ekki á-
fram. Þú þráir guð ; þú leitar guðs; en það vautar
hina réttu alvöru og þrótt í leit þíua. Samband þitt
við guð verður hvorki örugt né ákveðið samfólag; þú
ert og verður óákveðinn og hikandi. Þú þarfnast
kveldmáltiðar-sakramentisins til þess að líf þitt geti
orðið ákveðið og þróttinikið líf í guði.
En ég finn enga löngun hjá mér, — segir þú. Eða:
Eg ræð inór ekki fyrir efasemdum. Eða: Eg er svo