Nýjar kvöldvökur - 01.01.1924, Blaðsíða 20

16
NÝJAR KVÖLDVÓKUR.
N.Kv. hafa flutt söguna Hjónavígslan eftir
Puschkin í IX. árg.
S ni æ 1 k i,
í fornmenjasafninu í Lundúnum er geymt vafa-
laust elsta ástabrjef heimsins. Það er meira en 3500
ára gamalt og er ritað á tígulstein.
Maður nokkur í Washington erfði fyrir nokkrum
árum síðan biblíu eftir auðugan frænda sinn. Þótti
honum lítið í erfðahlutann varið, því að hann hafði
búist við, að erfa all-mikið fje, og kastaði biblíunni
inn í ruslahirslu. Par lá hún full tíu ár, en þá var
það, að hann lenti í orðahnippingum við vin sinn
um þýðingu einhverrar setningar í ritningunni.
Honum flaug þá í hug gamla biblían og dró hana
fram úr skúmaskotinu. Þegar hann laulc henni upp,
féll út úr henni seðlahrúga, samtals 7000 dollarar.
Elsti bankaseðill, sem menn þekkja, er runninn
frá Kína, og er búinn til á stjórnarárum Hung-Wus
keisara. En nú eru liðin hart-nær 5500 ár síðan.
Seðillinn er geymdur í fornmenjasafni í Lundúnaborg.
S k r í 11 u r .
Stuttir kjólar.
Qarðvörðurinn: »Hefir nú mamma þín tapað
þjer, litli vinur minn?«
Maggi litli (grátandi): »Nei, jeg hefi tapað af
mömmu.c
Garðvörðurinn: »Jæja, drengur minn. En því í
ósköpunum hjelstu ekki í pilsfaldinn hennar?c
Maggi litli: »Jeg gal það ekki. Jeg náði ekki
upp í hann.c
Drengur: >Jeg átti að sækja brjef hingað,-
Póstþjónninn: »Til hvers átlu þau brjef að vera?c
Drengurinn: »Pað stendur auðvitað utan á þeim.c
Ung, prúðbúin stúlka hafði sest á bekk í skemti-
garðinum. Hjá henni sat drenghnokki og hágrjet.
»Hvers vegna græturðu svona, drengur minn?*
Drengurinn: >A—æ! Pjer settust ofan á brauð-
sneiðina mína með nýja smjörinu.
Lærisveinninn: »Ungfrú! Er hægt að hegna
dreng fyrir það, sem hann hefir ekki gert?*
Kenslukonan: >Nei, auðvitað ekki.«
Lærisveinninn: »Ó, hvað það er gott, Þá er
ekki hægt að hegna nijer fyrir það, að jeg hefi ekki
lesið lexíurnar mínar í dag.«
A. : »Geturðu lánað mjer 20 krónur?*
B. : »Nei. Jeg á aðeins 10 krónur sjálfur.*
A.: »Jæja. Lánaðu mjer þessar 10 krónur. Hin-
ar get jeg átt hjá þjer.c
Frú Andersen: »Fiðlan er meira en hundrað ára
gömul, sem sonur minn ætlar að leika á í kvöld.c
Frú Hansen: O, verið þjer eklci að sýta það,
góða frú. Það sjest sjálfsagt ekki við ljós.*
A. : »Það var maðurinn yðar, sem fyrstur tók til
orða í samsætinu í gærkveldi.c
B. (glöð): »Nú, um hvað talaði hann?«
A.: »Hann sagði: »Hvar í skrambanum er
tappatogarinn*?*
Bóndinn (kemur heim úr gildaskálanum): »Góða
Emilía! Jeg bað þig að hátta á venjulegum tíma
og bíða mín ekki.c
Konan: »Það gerði jeg líka. Jeg háttaði á rjett-
um tíma, en nú er kominn fótaferðartími.
Bóndinn kemur heim um nótt og er hálf-afkl*dd-
ur. Konan vaknar og segir:
»Ætlaríu að fara á fætur svona snemma, góður-
inn minn?«
Bóndinn (áttar sig): »Fa-a. Ónei, — jeg held
að jeg láti það annars vera.c
Faðirinn (harðlega): »Hjestu mjer því ékki, Axel,
að þú ætlaðir altaf að vera hlýðinn og góður?*
Sonurinn: >Jú, pabbi.*
Faðirinn: »Og hjet jeg þjer ekki því, að flengja
þig, ef þú óhlýðnaðist?*
Sonurinn: »Jú, pabbi; en — fyrst jeg hjelt nú
eklti m i 11 loforð, þá er ekki ástæða til fyrir þig,
að halda þitt loforð heldur.*
Kenslukonan: »Fólk, sem hvergi á sjer bólfestu,
en fer stað úr stað, er nefnt hirðingjar. Getur þú
bent mjer á nokkra, sern Iifa þannig, Marta mín?«
Marta: »Já. Vinnukonurnar hennar mömmu.«
Amerísk kona heldur því fram, að besta fegurðar-
meðalið fyrir kvenfólk sje þetta: Kauptu 300 grömm
af andlits-»púðri» og vænan »púður«-bursta. Grafðu
þetta niður í jörð á fallegum stað, tvo til þrjá kíló-
metra frá heimili þínu. Farðu svo þangað einu
sinni á hverjum degi, þegar þú kemur á fætur, til
þess að aðgæta, hvort það er kyrt ennþá.