Nýjar kvöldvökur - 01.12.1928, Qupperneq 5

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
179
hefir á jörðu, segir Jesúm hafa fæðst um
myrka nótt. Hið andlega Ijós og sól mann-
anna reis úr ægi eilífðarinnar, um það skeið
sólarhringsins, þegar alt á jörðu er hulið
hjúpi húms og dimmu. Mitt í myrkrum
nætur skein himnesk birta kringum hirð-
ana, sem fyrstum á jörðu var opinberuð
fæðing frelsarans. Pað atriði er þýðingar-
mikið. Pað sýnir betur en alt annað þýð-
ingu jólanna. Pau eru ljós í myrkrum
jarðar, tákn nýrrar dagrenningar, morgun
og sólarupprás andlegs frelsis og þroska
mannkynsins. Hvílíkur morgun! hvílíkt líf
og yl hefir ekki sú sól, sem þá reis úr ægi,
flutt mörmunum.
Snemma hafa mennirnir fundið til þess,
hve dýrleg stund morguninn er, og hvað
Ijósið á mikinn þátt í öllu lífi á jörðu.
Margur háfleygur og trúrækinn mannsandi
hefir frá alda öðli fært sólinni eða þeim,
sem skapað hefir hana, trú sína og til-
beiðslu. Svo er frá sagt um einn okkar
bezta mann á landnámsöldinni, að hann lét
á banadægri sínu, bera sig í sólargeisla og
fól önd sína þeim, sem skapað hafði sól-
ina. í þeirri sál hefir búið mikil Ijósþrá.
Fáir menn hafa verið opnari fyrir boðskap
jólaljóssins mikla, sem varð líf mannanna
og ljós. En eins og myikrið er dimmast
undir morgunsárið, eins var svartnættið
mest í andlegum efnum undir hin fyrstu jól
á jörðu. En sjaldan, eða líklega aldrei, hefir
verið önnur eins þrá meðal mannanna eftir
nýjum degi, nýju Ijósi. Menn telja oft, að
tímabilið í kringum fæðingu Jesú hafi verið
sérstakt vantrúartímabil og andvaraleysis.
Það er ekki nema hálfur sannleikur. Undir
vantrúar- og andvaraleysishjúpnum leyndist
djúp þrá eftir nýjum degi ljóss og lífs,
nýjum opinberunum og staðfestingum Guðs
föðurkærleika.
Jólin hafa löngum verið kölluð hátíð
Ijóssins og lífsins. Við fögnum þeim öðru-
vísi en öllum öðrum hátíðum. Hvort sem
er í hreysi eða höll, er þá upplýst eftir því
sem föng og efni Ieyfa. Við finnum það,
að ekkert samræmist jólunum eins illa eins
og myrkur. Þá verður alt myrkur að flýja.
Ljósið og lífsgleðin eiga jafnan samleið, og
á jólunum fyllumst við að jafnaði þeirri
gleði, sem ekki gagntekur okkur aðra daga.
Oft erum við glöð, svo er Guði fyrir að
þakka, en jólagleðin er annars eðlis en öll
önnur gleði. Hún er heilög, hljóð og djúp-
tæk. Jólagleðin nær inn í sálir þeirra, sem
syrgja og skorta, af því hún er andleg.
Hún nær jafnt til barnsins og öldungsins,
af því hún er himnesks eðlis, einlæg og
auðmjúk tiifinning guðlegrar elsku.
Það, sem á jólunum sameinar hinn kristna
heim í þökk og tilbeiðslu og einlægum
fögnuði, er boðskapur englanna við Betle-
hem : »í dag er yður frelsari fæddur*. Þá
var sá fæddur, sem er morgunsól þess
dags, sem smátt og smátt er að rísa yfir
jörðina. í sköpunarsögunni er sagt svo
frá, að jörðin var í eyði og tóm og myrk-
ur grúfði yfir djúpinu og Guðs andi sveif
yfir vötnunum. Þá sagði Guð: Verði Ijós!
og það varð Ijós. Sólin skein á himni,
gjafari lífsins á jörðu. En í andlegum og
siðferðilegum efnum var jörðin auð og tóm
og myrkur grúfði yfir hugskotum mann-
anna, fram að þeim degi að Jesús fæddist.
Með þeim atburði sagði Guð aftur: Verði
Ijós! og það varð ljós. Hið sanna ljós, sem
upplýsir hvetn mann var að koma í heinr
inn (Jóh. 1, 9). Nóttin var liðin hjá, morg-
uninn kominn.
Hefir þú, lesari minn, nokkurntíma reynt
að gera þér grein fyrir því, hvernig um-
horfs væri í heiminum, hvernig andlegu lífi
okkar væri háttað, ef við hefðum engum
jólum að fagna, ef Jesús Kristur hefði aldrei
í heiminn fæðst og ekkert fyrir okkur gert?
Hefir þú nokkurntíma til fulls reynt að Ieysa
þá gátu, hvað við eigum honum að þakka?
Um það verður að vísu ekkert fullyrt, Guð
hefir aldrei látið sig án opinberunar, og
væntanlega hefði mannkynið eitthvað fetað
23*