Skuggsjá - 01.12.1916, Blaðsíða 10

16
S K r G (I S .1 A
inu, ágæturn jiirðvegi og heppileguin
vinnubrögðum, sem peir hafa lært. Starfs-
[jróttur og lundfesta, sem sálin var í þessu
öllu, var þjóðararfur, sem þeir fluttu með
sér, og mest var um vert.
ICg fæ ekki betur séð en að ísienzktfólk
hafi fremur orðið ættjörð sinni til franiíi
hér í Ameríku. Sá leggur bezta rækt við
jjjóðerni sitt og gerir |>jóð sinni mestan
sóma, sem nytastur og bezt dugandi
drengur reynist og mest lætur sér úr líf-
inu verða. Hvort heldur jreir, sem á
mörkina ortu, tókust eina eða aðra um-
sýslu á hendur, sátu á skólabekkjunum,
eða voru óbreyttir daglaunamenn. —allir
hafa jæir reynst nokkurn veginn jafnokar
annara og einnatt betur. Þeir liafa breitt
jjann orðstír út um j>jóð sína: Islending-
ar eru góðir drengir og nytir menn. Að-
ur kunnn fremur fáir Island að nefna.
Ijó farið væri að særafeður vora fram úr
gröfum peirra til að præta fyrir faðernið,
efast eg um að þeir fengist til |>ess. Mundu
]>eir ekki fremur kiórasér í koili ogsegja:
Betur að engir heimalningarnir væri meiri
ónytjungarogliðleskjuren j>eir j>ar vestur!
F. J. Bergmunn.
„Það er nú hepnin mín“.
Kftir Everett Campbell.
j.
OHN Bowers var af góðiun ættum. Fað-
ir hans var Englendingur, sém sagði
okkur að hann liefði komið yfir hafið,
hingað vestur, á fyrsta farrymi. Hann
hafði lítil efni til að byrjameð. En metn-
aður hans, J>rek og áhugi, var meira virði
en dollarar og eent.. Að minsta kosti kom
gainh Bowers j>ví í framkvæind, að ryðja
og hreinsa skóginnog byggja heimili fyrir
sig og fjöldskyldu sína. Arangurinn af 40
ára erfiði var fögur og vel setin bújiirð, og
fjölskyldan, sex ixirn vel upp alin og ment-
uð. Tveir af drengunum eru starfsmenn í
Vesturlandinu og einn J>eirra er prestur.
Tveir feta í fótspor föður síns; annar á
gömlu bújörðinni en hinn á annari, sein
liann er eigandi að. Og fyrir hið háa verð
jjetta ár, verður hann fær um að horga
allar sínar skuldir fyrir koinandi jól.
Öllum gengur vel nema .John. Hann
var j>ó ekki sá elzti, og ekki heldur sá
yrigsti; svo ekki J>arf að ætln að eftirlætis-
uppeldi hati skemt hann. Hann erstrangt
tekið siðferðisgóður,og eininitt á bezta ald-
ursskeiði. En hann segist vera óheppinn,
og vinir hans eru honum sammála með
|>að, Fátt í hagsmunaáttina, virðist vera
á leið .Tohns. Nokkrir af nágrönnunum',
sem voru skarpskygnir, gáfu skyringar og
ástaiður fyrir j>ví, hversvegna John Bow-
ers, kæmist ekki vel áfram. Og ]>ær skf r-
ingar og ástæður, voru honum ekki til
heiðurs. Þegar j>eir bneður voru drengir
beima, hefir mér verið sagtað John liefði
aitíð tekið hu'gustu kvrnar til að mjólka.
Ef eitthvað ]>urfti að sækja til borgarinn-
er, var John ætíð sá f'yrsti, að bjóðast til
jjeirrar ferðar. Og ]>ar sem hann varekki
sá yngsti af fjölskyldunni, var áhugi hans
fyrir léttustu verkunum ekki álitlegur; og
vakti áhvggjur hjá föður hans.
Þegar hanti hafði aldurt.il, giftist liann,
og byrjaði búskap En ]>á fyrst byrjaði
óhepni lians fyrir alvöru. Faðir hansgaf
hoinim 4 kyr, til að hyrja með, og konan
kom ineð 6, svo hann liafði álitlegann
stofn. En k/rnar reyndust. ekki vel í hönd-
um Johns, og skildi hann sjálfur ekkert í
|>ví. Auðvitað voru j>ær ekki mjólkaðar á
róttuin tíma eins og fyrir eigendaskiftin.
t>ær höfðu ekki nægann vökva eða vatn.
J>egar hagarnir voru skradnaðir af ]>urki.