Nýja Ísland - 01.12.1904, Blaðsíða 3

1. árg.
Landbúnaðurinn nýi.
Norður við íshafið erurn vór
sem emsetumenn þeir, er lifa sór,
en eins og hinir á hnettinum
vér hendumst á framfara sprettinum;
alstaðar höfum vér úti kló,
alt viJj'um grípa’ á landi’ og sjó
og sameina viljum vór sæ og land, —
já, Sviðið og Sprengisand.
Á sjónum, á sjónum!
nú iærum vér norskan landbúnað
á sjónnm, á sjónum!
Ó, lifandi framför er það.
Mattias er þar vort leiðarljós,
landvinnu þekkir hann bezt til sjós;
í haust læi'ði’ ’ann Noregs heiðum á
að herfa sjóinn og plægja’ og sá;
fimmtíu bændur fann hann þar,
sem flestir víst eru baróuar;
þeir buðust að fylgja’ ’onum hingað heim,
og hann tók við öllum þeim.
Á sjónum, á sjónum!
Nú hækkar brúnin á gamla Geir
á sjónum, á sjónum!
með góunni ef koma þoir.
En fleiri’ eru miklir en gamli Geir,
því gæfunnar leita nú aðrir tveir,
á tánum liana þeir trítla um kring,
hann Thorsteinson og ’ann Flygering;
bændunum norsku þoir bjóða heim,
7. blað.
búnaðarhættina læra’ af þeim.
Þeir fitna’ ekki af íslenzku floti’ eða tó!k,
en feiti úr hákarla-mjólk.
Á sjónum, á sjónum
að standa við skilvindu’ og strokka smér
á sjónum, á sjónum,
það stórflslca búhnykkur er.
Áður fyr reru menn út á Svið,
aldrei var siglt á fiskimið,
þá sáust lóðir og þorskanet,
þá fengust selir og hnýsukét,
enginn þá skeytti’ um upsa’ eða síld,
en ýsunni’ og þorskinum gafst ei hvíld;
menn þrí- og fjór-hlóðu æði oft
þótt ei væri skafheiðríkt loft.
Á sjónum, á sjónum,
menn sátu’ ekki framyfir sólarlag
á sjónum, á sjónum
og sörguðu’ ei nokkurn dag.
En margt er nú annað en áður var,
því ekkert er hugsað um lóðafar,
og trauðlega þekkja menn teinæring,
tátilju, brók eða sjóvetiing;
hafskipum sigla menn höfnum frá,
hugsa nú mest um seiðin smá,
á djúpmiðum oftast þeir dorga þó
og draga’ eftir „kommandó".
Á sjónum, á sjónum
nú sitja menn framyfir sólarlag
á sjónum, á sjónum
og sarga þar nótt og dag. Pia„90r.
NYJA ISLAND.
Rcykjavik, Deseinber 1904.