Nýja Ísland - 01.12.1904, Blaðsíða 4

50
Nýárs-hugvekja.
Nú or komið nýárið og nýtt er alt í Vík,
á nýja prjóna fitja menn upp landsins pólitík;
svo nýja stjórnin nýjan dug og nýja kraftafær
en ný er sett upp prentsmiðja, er stjórnar-
hörpu slær.
Hann Jóhann er sá maður mest er meta
bækur kann
því merkisrit í veröldinni flestöll þekkir
hann,
og karlinn sá er kappsamur að koma öllu
á prent;
á Kapítólu’ hann riður út í „forlags-
turniment".
Já, prentararnir pota sér, þeir piltar standa’
á merg.
er prentsmiðju þeir reisa sér, sem heitir
Gutenberg;
þar á að sprengja Ingólfs-lið og ísafoldar
Björn,
en útiloka Þjóðviijann og landsins kögur-
börn.
Þar á að prenta erfiljóð og ótal stjórnarskrár,
og alt, sem verður rætt og hugsað þetta
nýja ár,
og allar gamlar biblíur og önnur merkisrit,
sem alþýðan og landsstjórnin sér færa kann
í nyt.
Og ekki þrífst þá Ingólfur né ísafoldar-
Björn,
en allur kafnar Þjóðviljinn í Bessastaða-
tjörn,
og önnur blöð þá ekki ræða íslands pólitík
en Austri, Vestri, Þjóðviijinn og fröken
Reykjavík.
Að hugsa sér hvað heimsins gleði himn-
esk verður þá,
ef h9imastjórnin situr ein að landsins
stjórnarskrá,
og enginn leggur orð í belg af andstæð-
inga her,
um alt það, sem vor blessuð stjórn 1il
heilla landsins sér.
En enn þá stendur uppréttur hann Isa-
foldar Björn,
og ísuroðið hreystrast ei, þótt mali Þjóð-
ólfs kvörn,
og Gutenberg þó greipar spenni’ að grípa
hennar sporð,
hún grípur fyrri sundtökin og þýtur fyrir
borð.
Og Þjóðviljinn er þéttur fyrir þó að hann
sé smár,
svo það er næsta líkiegt að ’ann tóri þetta ár,
og Ingólfur sér aldur margra ára hefir trygt,
er yfirherstjórn Landvarnar nú fékk hnnn
Benedikt.
Að hugsa sér ef hamingjan svo hverful
verður 'nú,
að hepnast ekki Gutenberg að sprengja
blöðin þrjú,
má ætla heilli illu borna íslands pólitík —
og afglöpin, þau bitna mest á veslings
Reykjavík.
Nei, „veslingur" hún var þó ei né verður,
Reykjavík,
sú voldugasta Babýlon í heimsins pólitík;
vor hugur fer í hamförum og hendist alt
um kring,
í hverju skoti bæjarins hann rekst á þjóð-
menning.
Og ötulir nú erum vér, já, ekki vantar það
og árvakrir og kappsamir í landsins höf-
uðstað,
og félagslyndir fóstbræður, sem fylgjast
jafnan að,